«Η
παλαιά επιστήμη θεωρεί τη φύση ως αντικείμενο, ενώ η νέα ως σχέσεις. Η παλαιά
επιστήμη χαρακτηρίζεται από αλλοτρίωση, ιδιοποίηση, θρυμματισμό και αναγωγή, η
νέα από δέσμευση, μοιρασιά, ένταξη, ολοκλήρωση και ολισμό. Η παλαιά επιστήμη προσπαθεί
να επικυριαρχήσει της φύσης, η νέα να συσχετιστεί. Η παλαιά επιστήμη στοχεύει
να καταστήσει τη φύση παραγωγική, η νέα να συσχετιστεί κατά τρόπο βιώσιμο. Η
παλαιά επιστήμη επιβραβεύει την αυτονομία από τη φύση, η νέα τη συμμετοχή στη
φύση. Η νέα επιστήμη απομακρύνει από την αποικιοκρατική οπτική της φύσης ως
εχθρού, που πρέπει να υποδουλωθεί και λεηλατηθεί και οδηγεί στην ολιστική
οπτική της φύσης ως κοινότητας.» Από : Τζέρεμυ Ρίφκιν, «The empathic civilization»
Εκεί
κάπου τοποθετείται και η γραμμή ρήξης μεταξύ των παρωχημένων πολιτικών δογμάτων
του 19ου αιώνα και της οικολογικής οπτικής, μεταξύ της
πολιτικής που τα εκπροσωπεί, ακόμη και σήμερα και των προγραμματικών πολιτικών της Πολιτικής Οικολογίας και της Οικολογικής Μετάβασης. Και όχι επί των διακηρύξεων – όπου ο καθένας
λέει ότι θέλει - αλλά επί του πρακτέου, των υπογραφών, των αποφάσεων
και, εν τέλει, επί των έργων.
«Οικολογική Συμμαχία».
- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.
- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.
contact@oikologiki-symmaxia.gr
