Η καλλιέργεια της Γης, μαζί με τις
δασοκομικές δραστηριότητες, ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας ως
ανθρώπινο είδος. Δυστυχώς, η συνεχής ώθηση για την εκβιομηχάνιση και την
παγκοσμιοποίηση των παγκόσμιων συστημάτων γεωργίας και εφοδιασμού τροφίμων, στο
βωμό της οικονομικής ανάπτυξης και ασφάλειας, όχι μόνο δεν μπορεί να προσφέρει
βιώσιμη λύση για τις αυξανόμενες ανάγκες της κουλτούρας του υπερκαταναλωτισμού,
που προωθείται τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά απειλεί το μέλλον
της ανθρωπότητας και του φυσικού κόσμου. Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου
Πολέμου, ο συνδυασμός πληθυσμού και οικονομικής ανάπτυξης μαζί με τις τεχνολογικές
και πολιτιστικές αλλαγές στις παραγωγικές πρακτικές, οδήγησαν σε σημαντική
αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων και γεωργικών προϊόντων, η οποία δεν
έρχεται χωρίς κόστος.
Οι βιομηχανικές τεχνολογίες που
εφαρμόζονται, όπως ζιζανιοκτόνα, χημικά λιπάσματα, μεταλλαγμένοι σπόροι ή
τεράστιες μεμονωμένες καλλιέργειες για την παγκόσμια αγορά, είναι επιζήμιες για
τα οικοσυστήματα της Γης, τα οποία καταρρέουν ένα προς ένα μπροστά στα μάτια
μας. Ένα κοινό σημάδι ότι τα οικοσυστήματα της Γης πλησιάζουν σε σημεία καμπής
είναι η αστάθεια στο κλίμα και οι ολοένα και συχνότερες ακραίες καιρικές
συνθήκες, με θόλους θερμότητας, ξηρασίες, πυρκαγιές, πλημμύρες και κυκλώνες που
συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, ως αναμφισβήτητη
ένδειξη ότι η Γη μπορεί να πλησιάζει ένα «σημείο καμπής» μη αναστρέψιμης κλιματικής αλλαγής, που θα
μπορούσε να έχει τρομερές συνέπειες για τη ζωή μας. Όταν η έννοια των
«σημείων καμπής» εισήχθη από τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική
Αλλαγή - IPCC, το διακυβερνητικό όργανο των Ηνωμένων Εθνών που είναι υπεύθυνο
για την προώθηση της γνώσης σχετικά με την κλιματική αλλαγή που προκαλείται από
τον άνθρωπο, θεωρήθηκε ότι θα εμφανίζονταν μόνο εάν η υπερθέρμανση του πλανήτη
φτάσει στους 5°C. Πρόσφατες εκτιμήσεις της IPCC υποδηλώνουν, ωστόσο, ότι τα
οριακά σημεία θα μπορούσαν να επιτευχθούν μεταξύ 1°C και 2°C αύξησης της
θερμοκρασίας, σημειώνοντας ότι με τον τρέχοντα ρυθμό, η Γη είναι πιθανό να
φτάσει το κρίσιμο όριο θέρμανσης 1,5°C στις αρχές της δεκαετίας του 2030. Εκτός αν
δράσουμε τώρα. Ο χρόνος τελειώνει και πρέπει να επικεντρωθούμε σε έναν ριζικό
μετασχηματισμό του διατροφικού μας συστήματος, πρέπει να προχωρήσουμε προς μια
αγρο-οικολογική μετάβαση που μπορεί να ωφελήσει τον πλανήτη, διασφαλίζοντας
παράλληλα μια καλή ποιότητα ζωής για όλους.