Απέναντι στη καρτεσιανή παράδοση που θεωρεί τη συνείδηση ως «ψυχικό διαμέρισμα» όπου μπορεί κανείς να γιορτάσει νηφάλια τον σολιψισμό του, ο Οικολογισμός προτάσσει ένα μοναδικό «πλανητικό καρναβάλι» στο οποίο το «εγώ σκέπτομαι» θρυμματίζεται και διαχέεται μεταξύ λαών, πολιτισμών και μορφών ζωής διαφορετικών από την ανθρώπινη, ενάντια της όποιας καθολικής αξίωσης της νεωτερικότητας να μονοπωλεί την αποκλειστικότητα του - γνωστού - Ορθού Λόγου.
Ο Οικολογισμός δεν τοποθετείται στα όρια διαχωρισμού λαών και πολιτισμών, αλλά στα σύνορα - ευρύτερα, διάχυτα και ασυνεχή - μεταξύ ανθρώπινου και μη ανθρώπινου, άψυχων αντικειμένων και μορφών ζωής, ανεξάρτητα εάν η ταξινόμηση τα θεωρεί απομακρυσμένα από αυτή του Homo Sapiens. Τα πράγματα, τα ζώα, τα φυτά, τα μανιτάρια, με λίγα λόγια ο κόσμος από τον οποίο οι κοινωνίες του 20ου αιώνα κράτησαν - πάση θυσία - αυστηρές αποστάσεις, θεωρώντας τα ως καθαρή εκδήλωση του «res extensa», κατά τον οικολογισμό αποτελούν υποκείμενα, παρουσίες και εναλλακτικές μορφές του «εγώ».
Κατά τον Οικολογισμό, κατά συνέπεια, η πολιτική παύει να αποτελεί ανθρώπινη υπόθεση και ενδιαφέρει όλο το ετερόκλητο σύνολο των έμβιων όντων καθόσον η μη ανθρώπινη ζωή ορίζει, επηρεάζει και τρέφει την ανθρώπινη κουλτούρα απελευθερώνοντας όλο το φάσμα των μη ανθρώπινων συναισθημάτων και σκέψεων που εκφράζονται σε κάθε «εγώ», σε κάθε πράξη αυτοσυνείδησης οποιουδήποτε ανθρώπου.
#Oikologiki_Symmaxia
#oikologikisymmaxia
«Οικολογική Συμμαχία».
- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.
- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.
- Για τον κόσμο που μπορεί να γίνει.
