Η «Μαύρη Ώρα», το ρέμα «Διυλιστηρίων Θριάσιου Πεδίου» και τα ποντίκια !

Ο «Χώρος» γεννιέται από τη συνεύρεση φύσης και κουλτούρας. Το προϊόν της γονιμοποίησης αποτελεί ζωντανό οργανισμό με δικό του κύκλο ζωής, γένεση, ωριμότητα, γερατειά, θάνατο και ενίοτε και αναγέννηση, το οποίο απαιτεί διαρκή υποστήριξη και επιμελή φροντίδα. Έχει χαρακτήρα, προσωπικότητα και ταυτότητα, απόλυτα διακριτά στο ανάγλυφο του Τοπίου.

Ο Χώρος δεν είναι η απλή γεωγραφία αλλά το ζωτικό περιβάλλον του ανθρώπου, σύστημα και έκφραση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και τοπιακών στοιχείων της κοινής κληρονομιάς της τοπικότητας, στοιχείων που διαμορφώνουν την ταυτότητα και τον τρόπο ζωής κάθε τόπου και αποτελούν συνάμα το πρώτιστο εργαλείο για την ανθεκτικότητα σε κάθε είδους κρίση. Η φροντίδα του Χώρου αποτελεί θεμελιώδη πρόκληση για τις τοπικές κοινωνίες στο δρόμο της οικοδόμησης της βιώσιμης ευημερίας για ένα πραγματικά βιώσιμο μέλλον.

Η κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα, της στυγνής εμπορευματοποίησης της πραγματικότητας, έχει αποδεσμεύσει εδώ και καιρό τον τεχνολογικό πολιτισμό από τον Χώρο με την αποκλειστική του χρήση ως ένα απλό, νεκρό, υπόβαθρο ανάπτυξης έργων, δήθεν λειτουργικών αναγκών, απορριμμάτων και δηλητηρίων και οδηγώντας τον ίδιο στην υποβάθμιση και την τοπικότητα στην ουσιαστική χρεωκοπία.

Αυτό το οποίο θεωρείται πια περισσότερο από απαραίτητο είναι η αντιστροφή της καταστροφικής αυτής θεώρησης με την ανανεωμένη εστίαση στον Χώρο ως κοινό αγαθό, με λίγα λόγια στην επαναφορά της ισορροπημένης συνεξέλιξης μεταξύ ανθρώπινης δραστηριότητας και περιβάλλοντος, μεταξύ ανάπτυξης, κοινωνικής ευημερίας και περιβαλλοντικής υγείας, ή στην περίφημη «Επιστροφή στο Χώρο» ως μοναδική προϋπόθεση για την περιβαλλοντική, κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική αναγέννηση των τοπικοτήτων.

Η διαμήνυση της ανάγκης της «Επιστροφής στο Χώρο» στάθηκε η πραγματική αιτία της παρακάτω σύντομης παρέμβασης στην 26^η Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής με αφορμή την καταγγελία του πολλοστού ολοκληρωτικού τσιμεντώματος δύο μισοκατεστραμμένων ρεμάτων στην πολύπαθη Δυτική Αττική, κομμάτι της άλλης πλευράς της περίφημης Αθηναϊκής Ριβιέρας, της «Ριβιέρας της Απελπισίας». Δύο ρεμάτων που ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να επαναφυσικοποιηθούν για να αναχθούν σε άξονες εκκίνησης της Χωρικής Αναγέννησης του Θριάσιου Πεδίου, νεκρώνονται τελειωτικά ad opera του κυνικού μηχανισμού μια Περιφέρειας που μόνο ευρωπαϊκή Περιφέρεια δεν είναι, τόσο για την παντελή απουσία περιβαλλοντικής προσέγγισης όσο και στην πράξη

----------------------------------------------------

Παρέμβαση στην 26^η Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής σχετικά με την «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τη διευθέτηση των ρεμάτων Μαύρης Ώρας και Διυλιστηρίων Θριασίου Πεδίου»

Τη Μελέτη αυτή την είχαμε καταψηφίσει τον Οκτώβριο 2021 όταν είχε έλθει προς συζήτηση στην αρχική της μορφή.

Η Μάνδρα πλημμύρισε και πάλι, παρά τα έργα που γίνανε μετά τη φονική πλημύρα του 2017. Το ίδιο και η νέα Πέραμος και τα Μέγαρα και ποιος ξέρει και που αλλού στην Δυτική Αττική. Κάποιος μιλάει για ανάγκη έξυπνων έργων, άλλος για άνοιγμα των φρεατίων, κάποιος τρίτος ότι δεν υπάρχει πια έδαφος για να απορροφήσει το νερό - και ίσως είναι ο μόνος που λέει κάτι – αλλά σχεδόν όλοι επισημαίνουν ότι ο πλημμυρικός κίνδυνος δεν έχει μηδενιστεί και δεν θα μηδενιστεί.

Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο δεν είναι τα παραπάνω σε ΑΥΤΗ την περιοχή, το ρέμα, τα ρέματα και οι πλημμύρες τους. Αυτά θα τα κυνηγάτε για χρόνια ακόμη, ακόμη και στον ύπνο σας, όσο οι μέθοδοι για τη διαχείριση των ρεμάτων στις οποίες εμμένετε εμμονικά θα παραμένουν εκτός τόπου, εκτός χρόνου, εκτός Ευρώπης και κυρίως εκτός ιστορίας. Όσο θεωρείτε το νερό ως απόβλητο και τα ρέματα ως οργανικό κομμάτι του αποχετευτικού δικτύου και όσο σφραγίζετε γύρω γύρω το έδαφος και περιμένετε 2-3 ποταμάκια να πάρουν το νερό χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων τσιμέντων !

Το ζητούμενο είναι άλλο σε αυτή την περίπτωση : Τον τόπο της Μελέτης τον γνωρίζετε ; Tον έχετε περπατήσει ; Αυτή την δορυφορική εικόνα την έχετε δει καλά ;

Κρανίου τόπος… Ποντίκια και μερικοί σκαντζόχοιροι η πανίδα της περιοχής λέει η Μελέτη. Ούτε μια κουκίδα πράσινο στην αεροφωτογραφία, μαζί με ατελείωτες εκτάσεις πιθανά ρυπασμένου εδάφους μεταξύ βιομηχανικών εγκαταστάσεων, σκουπιδιών και υποβαθμισμένων υπολειμμάτων δείγματος αστικού ιστού.

Κάποτε στο Λονδίνο υπήρχε μια μεγάλη εγκαταλελλειμμένη λιμενοβιομηχανική περιοχή πάνω στον Τάμεση - τα Docklands - με εγκαταλελειμμένες αποθήκες, εγκαταλελειμμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, παρατημένες αποβάθρες, και ότι άλλο θα μπορούσε να θυμίσει - έστω και από μακριά - την Δυτική Αττική. Αυτή λοιπόν η περιοχή έγινε ένα από τα καλύτερα παραδείγματα αστικής ανάπλασης στην Ευρώπη. Θατσερικής έμπνευσης λέγαν τότε κάποιοι… Ίσως, αλλά με τη δημιουργία 20.000 νέων κατοικιών, με την απορρύπανση του μολυσμένου εδάφους, τη δημιουργία πάρκων, χώρων αναψυχής, ενός σιδηροδρομικού δικτύου που την συνέδεσε με το κέντρο του Λονδίνου και την κατασκευή του δεύτερου επιχειρηματικού πόλου του Λονδίνου θα λέγαμε εμείς.

Αντί λοιπόν να χρησιμοποιήσετε τα 2 ρέματα σαν βάση σαν βάση και σημείο εκκίνησης της χωρικής αναγέννησης αυτού του τόπου, τον σπρώχνετε ακόμη πιο βαθιά στην υποβάθμιση, αποτελειώνοντας τα δύο ρέματα με ένα ολοκληρωτικό, νεκρό, τσιμέντωμα σε όλο το υπόλοιπο τμήμα τους - στα πρανή, στην κοίτη και έως τις κατεστραμμένες εκβολές τους - για να μη μείνουν επί τόπου ούτε τα ποντίκια.

Χώρος για επέμβαση υπάρχει άπλετος και εμπόδια, από ότι φαίνεται πραγματικά λίγα. Τα δύο ρέματα θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα μακρόπνοο πρόγραμμα ριζικής επαναφυσικοποίησης, με τη διαμόρφωση είδος γραμμικού πάρκου υψηλού πράσινου, με λεκάνες ανάσχεσης πραγματικά πάρκα και κάποιες - ίσως λίγες - υπόγειες δεξαμενές συλλογής του όποιου βρόχινου για τις περιόδους της ξηρασίας. Από εκεί, από αυτό το ποτάμιο πάρκο, θα μπορούσε να εκκινήσει η διάχυση ενός πραγματικού δικτύου Xωρικής Aναγέννησης και ποιοτικής αναβάθμισης του ρημαγμένου αυτού τόπου, με απορρύπανση του μολυσμένου εδάφους - όπου χρειάζεται - με την ad hoc αναδιοργάνωση του κυκλοφοριακού, με επανάχρηση των όσων εγκαταλελειμμένων κτιρίων, με ένα διάχυτο δίκτυο πρασίνου και με ότι άλλο επιβάλλεται σε ανάλογες περιπτώσεις.

«Η Χωρική Αναγέννηση είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στην ανάκτηση υποβαθμισμένων αστικών και αγροτικών περιοχών για τη μετάβαση σε μια βιώσιμη κατάσταση υγιούς φυσικού, κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος», λέει η «επιστήμη»… Που κάνουν τους Δήμους σοβαρούς και όχι σοβαροφανείς, την Περιφέρεια πραγματικά και όχι επικοινωνιακά μητροπολιτική και τον πολίτη ευτυχή που ξαναβρίσκει την αξιοπρέπεια, θα λέγαμε εμείς !

Καλά Χριστούγενα σε όλους !

#ROH
#Polites_yper_ton_rematon

#Oikologiki_Symmaxia
#oikologikisymmaxia

«Οικολογική Συμμαχία».
- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.
- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.
- Για τον κόσμο που μπορεί να γίνει.
contact@oikologiki-symmaxia.gr
https://oikosymmaxia.blogspot.com