 |
| του Νίκου Τσάμη Ιατρού, μέλους της "Οικολογικής Συμμαχίας για την Περιφέρεια Αττικής" |
Βασική θέση μας είναι η έμφαση στην πρόληψημέσα από ένα δίκτυο Αγωγής και Προαγωγής υγείας που θα περιλαμβάνει, σαν ενεργώς δρώντες, τους θεσμούς και τις οργανώσεις της κοινότητας. Αντιλαμβανόμαστε έτσι την Υγεία σαν έναν πολιτικό στόχο, εφ’όσον προυποθέτει την εμπλοκή των πολιτών σε μια επιδίωξη που τους αφορά άμεσα. Η επιδίωξη της Υγείας, γίνεται έτσι αντιληπτή σαν μια πολιτική αρετή που αφαιρεί την ευθύνη από τους ειδικούς και την αποθέτει στα ίδια τα άτομα, τα οποία συνεργάζονται επινοώντας συλλογικές δράσεις που έχουν στόχο να αλλάξουν διαδεδομένες αρνητικές συμπεριφορές Υγείας, να παρέμβουν στο περιβάλλον επ’ ωφελεία της Δημόσιας Υγείας, να δημιουργήσουν κουλτούρα που θεωρεί την Υγεία σαν μια δημιουργική- αρμονική σχέση με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Είμαστε αντίθετοι σε μια αντίληψη που φαντάζεται το Αγαθό της Υγείας να προκύπτει από μια υπερκατανάλωση φαρμάκων και διαγνωστικών εξετάσεων ανεξάρτητα εάν αυτά κάποιες φορές είναι απαραίτητα.
Πυλώνας μιας Οικολογικής Περιφερειακής Ιατρικήςείναι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείαςπου προσαρμόζεται ερευνητικά και κλινικά στην πραγματικότητα της Περιφέρειας. Τα ειδικά θέματα Δημόσιας Υγείας αφορούν αφ’ενός το τοπικό νοσολογικό προφίλ του πληθυσμού και αφ’ετέρου τα ιδιαίτερα περιβαλλοντικάκαι κοινωνικά προβλήματα που επικρατούν. Συνεπώς δεν πρόκειται για την αποκέντρωση του συγκεντρωτικού θεσμού του Νοσοκομείου, αλλά για την δημιουργία τοπικών θεσμών Υγείας που περιλαμβάνουν, εκτός από τους δημόσιους λειτουργούς, και μια ποικιλία εθελοντών με διαφορετικές δεξιότητες, επιστημονικό υπόβαθρο και διαθεσιμότητα. Οσο περισσότερο διαφοροποιημένες είναι οι ομάδες εθελοντών, όσο μεγαλύτερη φαντασία και ποικιλία περιλαμβάνουν οι δράσεις τους, τόσο πιο αποτελεσματικό θα είναι το δίκτυό τους.
Η χρηματοδότηση της Οικολογικής Περιφερειακής Ιατρικής προυποθέτει ότι οι πόροι προέρχονται από την Περιφέρεια αλλά και να παραμένουν σε αυτή. Το συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό μοντέλο έχει αποτύχει παταγωδώς προάγοντας μόνο την διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα. Απαιτείται κοινωνικός έλεγχος και λογοδοσία σε όλες τις φάσεις υλοποίησης των δράσεων κοινωνικής Ιατρικής που μόνον στο επίπεδο της Περιφέρειαςκαι της κοινότητας είναι εφικτό να γίνουν. Η Δημόσια Υγεία είναι βαθειά Δημοκρατική ή απλά δεν υπάρχει.
Είμαστε υπέρ της ενσωμάτωσης των εμπειρικών εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων στην κλινική πράξη για τους συμπολίτες μας που τις επιλέγουν, όπως προτείνει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Εξ άλλου είναι φθηνές και κατά κανόνα με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες υπηρετώντας μια αντίληψη πιο φιλική στις οικολογικές αρχές. Προτείνουμε το λεγόμενο «Βιο-ψυχο-κοινωνικό μοντέλο» αντί του κυρίαρχου «Βιο-ιατρικού μοντέλου» γιατί αντιλαμβάνεται το άτομο ενταγμένο στο οικοσύστημα της κοινωνίαςκαι της φύσης και όχι σαν μια μηχανή που πρέπει να επισκευαστεί. Αντιλαμβανόμαστε την Υγεία περισσότερο σαν μια διαδικασία προσαρμογής και λιγότερο σαν μια προσπάθεια επαναφοράς στο φυσιολογικό κάποιων βιολογικών παραμέτρων με επιθετικά μέσα, που συνήθως συνοδεύονται από ανεπιθύμητες ενέργειες.
Η θεώρηση της Υγείας σαν ενός πολιτικού στόχου μας υποχρεώνει να την συναρθρώσουμε και με άλλα μείζονα πολιτικά και πολιτισμικά ζητήματα όπως είναι η φτώχεια, η κοινωνική ανισότητα, ο ρατσισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο εθνικισμός, ο πόλεμος, η ομοφοβία, ο ναζισμός. Η Οικολογική Ιατρική στο επίπεδο της Περιφέρειας και της κοινότητας θα διεκδικήσει, με υποκείμενα τους ίδιους τους πολίτες, την Υγεία που απαλλοτρίωσαν οι πολυεθνικές και η γραφειοκρατία της διαφθοράς, επ’ ωφελεία της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.
