 |
| του Βαγγέλη Σπινθάκη Μέλους της Ομάδας Οικολογικού Ακτιβισμού "Πράσινοι Γρύλοι" |
Η κοινωνική οικονομία είναι το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα για όσους θέλουμε να την εντάξουμε στο πρόγραμμά μας, στους θεσμούς και στις εφαρμογές τους. Απαιτούνται όμως συγκεκριμένες περιφερειακές πολιτικές για την κοινωνική οικονομία, χρειάζονται πρόσθετα εργαλεία, πρακτικές και πρόσθετες λύσεις. Δεν ανεχόμαστε πλέον την απάθεια, την οκνηρία την ολιγωρία και την εμμονή στις παλιές μορφές είτε της κρατικής είτε της ιδιωτικής οικονομίας που υποστηρίζουν οι άλλες περιφερειακές παρατάξεις.
Έχουμε διαπιστώσει ότι μια σειρά από επιχειρηματικές πρωτοβουλίες κοινωνικής οικονομίας μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες ποιοτικότερες και φθηνότερες υπηρεσίες σε σχέση με το κράτος και την αγορά. Προνομιακοί τομείς κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Αττική είναι η ενέργεια, το περιβάλλον, ο πολιτισμός, η αγροδιατροφή, η κοινωνική φροντίδα.
Θέλουμε λοιπόν να προσθέσουμε υλικούς και οικονομικούς πόρους και υπηρεσίεςσε τομείς που η Περιφέρεια μπορεί να προσφέρει. Θέλουμε με αυτό τον τρόπο να ενισχύσουμε τον «κοινωνικό μισθό» των πολιτών σε εποχές μείωσης των εισοδημάτων. Θέλουμε να μοχλεύσουμε ανενεργούς υλικούς πόρους, σε εκτάσεις, κτίρια, υποδομές, αγρούς, που ούτε το ευρύτερο κράτος ούτε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις μπορούν να αξιοποιήσουν. Επιδιώκουμε να δώσουμε κίνητρα για την επιχειρηματικότητα των συνεργαζόμενων πολιτών.
Οι προνομιακό τομείς κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Αττική είναι ενδεικτικά οι εξής:
1. Οι ενεργειακές κοινότητες μπορούν να μειώσουν δραστικά έως και κατά 90% το κόστος της ενέργειας, σε κάθε τοπική κοινότητα, επιχείρηση και νοικοκυριό, μέσω της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας,.
2. Η πράσινη επιχειρηματικότητα μπορεί να προστατέψει και να αξιοποιήσει το φυσικό περιβάλλονως αειφορικό πόρο μέσα από κοινωνικά συνεργατικά εγχειρήματα με στόχο την ποιότητα ζωής.
3. Η πολιτιστική επιχειρηματικότητα των πολιτών μπορεί να δημιουργήσει και να λειτουργήσει θεματικά και πολιτιστικά πάρκα αναψυχής και ψυχαγωγίας για να συμβάλλει στη πολιτιστική και την κοινωνική παιδεία.
4. Η κοινωνική επιχειρηματικότητα μπορεί να αναβαθμίσει την προληπτική υγεία και την κοινωνική μέριμνα προς τις ευάλωτες ομάδες των πολιτών με κοινωνικές επιχειρήσεις που θα συνεργάζονται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
5. Στην αγροδιατροφή πρέπει και μπορούν να ενισχυθούν τα δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών και η σύνδεση των αγροτικών με τις αστικές κοινότητες, με στόχο την τοπική αυτάρκεια και την ποιότητα σε προϊόντα διατροφής και εργαλείο την κοινωνικά υποστηριζόμενη γεωργία.
Τα τελευταία χρόνια εξ’αιτίας του αυτοματισμού, της τεχνολογίας και περικοπών των θέσεων εργασίας στο κράτος και στην αγορά, η αύξηση του «κοινωνικού μισθού» μέσω της κοινωνικής οικονομίας είναι η μόνη ρεαλιστική λύση σε εποχές φθίνουσας ζήτησης της μισθωτής εργασίας. Κάθε αυτοδιοικητική αρχή σε μια σύγχρονη κοινωνία έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης στην ενίσχυση του κοινωνικού μισθού, σε αγαθά και υπηρεσίες. Οι πολίτες έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται αυτή την ευθύνη τόσο για τις ανύπαρκτες ως τώρα πολιτικές, όσο και για τους πόρους που ως τώρα λιμνάζουν ή απλώς εκτρέπονται σε άλλους τομείς, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος. Πρέπει να τρέξουμε…
