* Η οικολογία στις αρχές του 21ου αιώνα - 1 : Συνέντευξη με τον Εντοάρντο Τζαρέλλι, καθηγητή Ιστορίας και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας, επιστημονικό σύμβουλο σύνταξης του εκδοτικού οίκου «Αριάννα»
--------------------------------------------
Θα λέγαμε ότι η απάντηση είναι μπανάλ: ο οικολογισμός δεν είναι ούτε της δεξιάς ούτε της αριστεράς. Θα λέγαμε ότι είναι πέραν της δεξιάς και πέραν της αριστεράς καθόσον σε διαρκή κριτική στάση ως προς της «δυτικοποίηση» του κόσμου. Αντίθετα, συχνά ο οικολογισμός ταυτίζεται με τον περιβαλλοντισμό, στα πλαίσια μιας δεξιότεχνης χειραγώγησης από μέρους των πολιτικών κομμάτων, με πρώτο εκείνο των «πράσινων», ο οποίος παρουσιάζεται με την μορφή ενός προοδευτισμού, νατουραλιστικού-φιλανθρωπικού τύπου, απόλυτα λειτουργικού στον πολιτισμό της εκβιομηχάνισης.
Οι υποστηρικτές των «πράσινων» κινημάτων είναι γενικά δύο τύπων. Ορισμένοι προέρχονται από τον ριζοσπαστισμό της αριστεράς - κολεκτιβιστικό ή ελευθεριακό, αλλά και ωφελιμιστικό – του οποίου αποκηρύσσουν μεν την επαναστατική συνιστώσα αλλά κρατούν την πολιτική δεξιότητα και τον πολιτικό οπορτουνισμό. Αυτοί καταφέρνουν να χειραγωγούν τους υπόλοιπους, συνδεδεμένους άμεσα με τον κόσμο του νατουραλιστικού συνεργατισμού και αφοσιωμένους από καιρό στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας κ.λ.π. με εξαίρετα αποτελέσματα.
Κάτω από την επιρροή των πρώτων, οι «πράσινοι» συνηθίζεται να τοποθετούνται γενικώς στα πλαίσια της συμβατικής αριστεράς, σύμμαχοι των δημοκρατικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Από την άλλη μεριά, η δεξιά είναι ουσιαστικά αδιάφορη στις επιπτώσεις του οικονομικού ορθολογισμού στην φύση. Απεναντίας, επιδεικνύει σχεδόν σε όλες τις εκφράσεις της ένα προμηθεισμό «θέλησης δύναμης» που στην πράξη δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά την ελεύθερη έκφραση του άγριου πνεύματος του καπιταλισμού.
Με λίγα λόγια, τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά αυτοαναιρούνται στο πλαίσιο της αδυναμίας τους να αντιληφθούν την δραματική κεντρικότητα του οικολογικού ζητήματος που βασίζεται στην πικρή διαπίστωση του θρυμματισμού της σχέσης μεταξύ φύσης και κουλτούρας, πολιτισμικό παράδειγμα αναδεδειγμένο στο πεδίο της «φιλοσοφίας της κρίσης» των αρχών του 20ου αιώνα σαν προϊόν της διχοτομίας μεταξύ «kultur» και «civilisation», «βιολογίας» και «μηχανοποίησης». Από αυτή την άποψη, ο οικολογισμός υπερβαίνει εύλογα και αναγκαστικά τις κατηγορίες δεξιά-αριστερά καθόσον - και σε αυτό έγκειται ο νεωτερικός του χαρακτήρας - προκύπτει ταυτόχρονα γνήσια συντηρητικός και βαθιά επαναστατικός: γνήσια συντηρητικός εφόσον σκοπεύει, κατά κύριο λόγο, στην προστασία και την διατήρηση του φυσικού κεφαλαίου και βαθιά επαναστατικός την στιγμή που στοχεύει στην πλήρη μεταλλαγή του κυρίαρχου πολιτισμικού παραδείγματος.
Από την οπτική της πολιτικής τους διάστασης, ο οικολογισμός και το οικολογικό κίνημα θα έπρεπε να αυτοπροσδιορίζονται εκτός του συμβατικού θεσμικού πλαισίου και του υπάρχοντος κομματικού συστήματος. Θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουν ότι, στο ισχύον σύστημα, τα πολιτικά κόμματα αποτελούν φυσικά εμπόδια στην έκφραση, στην ανάπτυξη και στην εφαρμογή των «ιδεών». Από την φύση τους θα έπρεπε να εκφράζουν το πλέγμα των αντιφάσεων και των δυσαρμονιών της καθημερινότητας, των διαδικασιών αναζωογόνησης της δημόσιας διάστασης της κοινωνικής ζωής και εκείνων της ανασυγκρότησης των κοινωνικών δεσμών στο πλαίσιο της τοπικής διάστασης και των αρχών της αμοιβαιότητας και της κοινοτικής αλληλεγγύης. Και σε τελευταία ανάλυση, μια παρόμοια πολιτική διάσταση του οικολογισμού και του οικολογικού κινήματος θα αποδεικνύονταν αδιαμφισβήτητα χρήσιμη για να οδηγήσει και στην αποδοχή μιας μεγάλης αλήθειας: τόσο η πάλη των τάξεων όσο και το ταξικό της αντίθετο συνιστούν ιδεολογικά αναχώματα του 20ου αιώνα, της νεωτερικότητας και των κοινωνικών και οικονομικών μορφών παραγωγής του. Όπως υπογραμμίζει δε εύστοχα ο Κοστάντσο Πρεβέ, ο διάχυτος καπιταλισμός ή λαϊκός φιλελευθερισμός, είναι τόσο μετα-αστικό όσο και μετα-προλεταριακό φαινόμενο και συνιστά την βάση διαφοροποίησης μεταξύ δεξιάς και αριστεράς όπως και των αντίστοιχων ιδεολογικών μυθευμάτων.
Από : http://prasinovelos.blogspot.com/2011/03/21.html
#Oikologiki_Symmaxia
«Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής».
- Για τον ριζικό αναπροσανατολισμό των πολιτικών της Περιφέρειας.
- Για την διοικητική και πολιτική της αυτονομία.
- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.
- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.
