 |
| του Θάνου Γιαννούδη, μέλους των Κινήσεων «Οικολογική Συμμαχία Αττικής» και «Οικολογία Αλληλεγγύη Θεσσαλονίκης» |
Με τις διπλωματικές αποτυχίες σε μια κομβική εποχή να διαδέχονται η μία την άλλη, και με τις πολυθρύλητες επενδύσεις να μην έρχονται, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, για να προστατεύσει το δόγμα μιας κακοποιημένης ‘’κανονικότητας’’, αποφάσισε να βαφτίσει ως νούμερο ένα εχθρό της τις καταλήψεις και να ολοκληρώσει την επίθεση που ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει σε κάθε τι εναλλακτικό και μη εναρμονιζόμενο με τα κυρίαρχα πρότυπα ζωής και δράσης. Κινδυνολογίες για οπλοστάσια που όλως περιέργως δεν επαληθεύονται ποτέ, επιλεκτική ενθύμηση καταγγελιών ιδιωτών βαλτωμένων για δεκαετίες για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, αλλά και σκληρή καταστολή σε καθ’ όλα φιλήσυχους περίοικους αποτελούν καθημερινότητα, ενισχυόμενη από φιλικά προσκείμενα ΜΜΕ που –επίσης όλως περιέργως- ελέγχονται ενίοτε και για διαπλοκή με τα κέντρα εξουσίας. Οι επιχειρήσεις της αστυνομίας στην Αθήνα έχουν ήδη ξεκινήσει τμηματικά, ενώ πρόσφατα και ο κυβερνητικός Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης απηύθυνε έκκληση στον αρμόδιο Υπουργό να συμπεριλάβει και τις καταλήψεις της συμπρωτεύουσας στις βίαιες αυτές εκκενώσεις.
Ο οικολογικός χώρος, βασιζόμενος σε αρχές πασιφιστικές και έχοντας ως όπλο του τη μη βίαιη επικοινωνία, προφανώς δεν επικροτεί κατ’ αρχήν την κατάληψη ξένης περιουσίας ως μέσο πάλης, παρά μόνο την ερμηνεύει ως μια έσχατη κραυγή αποκλεισμένων κοινωνικών στρωμάτων από την ισοπεδωτική μηχανή της σύγχρονης αλλοτρίωσης. Κατανοούμε, ωστόσο, πως η κατάσταση είναι ευρύτερη και πολυεπίπεδη, αφού και τα περισσότερα κτήρια που καταλαμβάνονται αφέθηκαν για δεκαετίες εγκαταλειμμένα και οι δραστηριότητες εντός τους τα διατηρούν και τα ξαναζωντανεύουν, αλλά και η έσχατη στοχοποίησή τους εξυπηρετεί άλλου είδους σκοπιμότητες. Αξίζει να δούμε την κατάσταση ολιστικά και να εκθειάσουμε εναλλακτικές πρακτικές που ήδη λαμβάνουν χώρα σε δεκάδες αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα τέτοιου είδους, όπως οριζόντιες αμεσοδημοκρατικές δομές, ανταλλακτικά παζάρια, απευθείας διάθεση προϊόντων από παραγωγούς, δωρεάν μαθήματα σε όσους μαθητές κι όσες μαθήτριες έχουν ανάγκη, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, έμπρακτη βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες που συντείνει στην ενσωμάτωσή τους, εκτιμώντας παράλληλα και την προσπάθεια εξοβελισμού βίαιων στοιχείων αναταραχής πρώτα από τους ίδιους τους συμμετέχοντες στα εγχειρήματα αυτά.
Αν η Κυβέρνηση σκεφτόταν έξυπνα και μακροπρόθεσμα κι είχε για στόχο της την καταλλαγή των παθών αντί για τις διασταλτικές εικόνες των δελτίων ειδήσεων, θα έπαιρνε πρώτη την πρωτοβουλία να ρυθμίσει μια κατάσταση που –θέλουμε δε θέλουμε- είναι υπαρκτή. Ο οικολογικός χώρος πάντοτε πρότεινε να λάβει πρώτη η ίδια η Πολιτεία πρωτοβουλίες για την απόδοση χώρων στα εναλλακτικά κινήματα κι εγχειρήματα, κατά το πρότυπο πολύ επιτυχημένων και καθόλου επιθετικών πρακτικών που λαμβάνουν χώρα σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες. Με τον τρόπο αυτό, τα οφέλη είναι πολλαπλά: και προστατεύονται κτήρια του Δημοσίου που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν και δημιουργούνται σε πολλαπλές γειτονιές εστίες αυτοοργάνωσης κι εναλλακτικών δομών ως αντίβαρο στη μαζική βιομηχανοποιημένη κουλτούρα, ενώ διασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό και η αποφυγή τέλεσης επιθετικών ενεργειών που λειτουργεί από το σύστημα ως η καλύτερη αφορμή για να βάλει σε λειτουργία τους οργανωμένους μηχανισμούς καταστολής του.
Ο οικολογικός χώρος καλεί τους πολίτες, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, να αγωνιστούν από κοινού ενάντια στη λογική της από τα πάνω επιβολής ομοιομορφίας στην κοινωνία που λαμβάνει χώρα και καταπνίγει όποιον τολμά να σκεφτεί και να δράσει διαφορετικά. Τους προσκαλεί δε, επιπλέον, να συνδράμουν μαζί μας σε μια εναλλακτική κατάληψη που οφείλει να λάβει χώρα, μια δημιουργική ‘’κατάληψη’’ της εξουσίας με σειρά προτάσεων, λαϊκών νομοθετημάτων, αυτοοργανωμένων τοπικών δημοψηφισμάτων, κινημάτων βιωσιμότητας και αυτάρκειας, δημοτικών συνεταιρισμών ενέργειας και κυκλικής οικονομίας. Σίγουρα η δημιουργία ενός νέου ενωτικού πράσινου κόμματος θα συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση, αλίμονο όμως αν περιμένουμε μόνο από τα κόμματα να αλλάξει η ζωή μας και δε δίνουμε πρώτοι ο ένας το χέρι στον άλλο. Γιατί στη βία της παλινορθωμένης δεξιάς την απάντηση θα τη δώσει μόνο η αλληλεγγύη!
