Η «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ
ΣΥΜΜΑΧΙΑ» για το σχέδιο του νέου, ιδιωτικού, τουριστικού λιμένα στο Λαιμό της
Βουλιαγμένης
Όλοι ξέρουμε ότι η τελευταία
πανδημία έφερε τα πάνω-κάτω - με καίρια πλήγματα - σε όλο το φάσμα των
δραστηριοτήτων που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στο περίφημο εντατικό «αναπτυξιακό»
μοντέλο, μη εξαιρουμένης και της τουριστικής - https://insete.gr/wp-content/uploads/2020/04/2004_COVID-19_Greek_Tourism.pdf
Πρόσφατα δημοσιεύματα φέρουν
τον περίφημο «Αστέρα» της Βουλιαγμένης να καταμετρά έως σήμερα
μόλις 20 κρατήσεις, εικόνα «που όχι μόνο δεν μπορεί να καλύψει τα λειτουργικά
κέρδη αλλά αποτυπώνει και την αγωνία που υπάρχει για τη συνέχεια της
καλοκαιρινής σεζόν που φέτος θα είναι σύντομη.» - https://www.fmvoice.gr/index.php/epixeiriseis/eisigmenes/item/248951-vouliazei-o-tourismos-mono-20-kratiseis-ston-astera?fbclid=IwAR0XSSVM38ZnV4w_tR9wo4YvwJLfn7cBmCwjI5GvqvHytEX5m8hrCwN4xkg
Παρά ταύτα, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, τα
σχέδια για φιλόδοξες «μεγα-επενδύσεις» κατατίθενται αλόγιστα και, το κυριότερο,
εις βάρος της ιδιαιτερότητας του τοπικού χαρακτήρα και της ευθραυστότητας του
τοπικού, κοινωνικού και φυσικού, περιβάλλοντος. Τελευταίο της σειράς, το σχέδιο
κατασκευής νέου λιμένα «κροίσων» στον όρμο Ζωστήρα -
στην ανατολική ακτή της χερσονήσου του Λαιμού Βουλιαγμένης - που παρουσιάζεται ως «αναβάθμιση και
εκσυγχρονισμός των λιμενικών και χερσαίων υποδομών» του γνωστού τουριστικού
λιμένα αναψυχής.
Ειδικότερα και πέρα από το ματαιόδοξο του
συγκεκριμένου σχεδίου :
α. Το σχέδιο που έχει κατατεθεί προς
έγκριση αποτελεί ουσιαστικά τη κατασκευή νέου λιμένα και όχι αναβάθμιση
και
εκσυγχρονισμό των λιμενικών και χερσαίων υποδομών του υπάρχοντος
λιμένα αναψυχής, όπως παρουσιάζεται. Η όλη φιλοσοφία του θεμελιώνεται :
-
στην
έννοια του αποκλειστικού, εντατικού, μη αειφόρου τουρισμού και,
-
στη
έννοια του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος ως ελεύθερα διαχειρίσιμων στο
πλαίσιο της επίτευξης του σκοπού.
β. Τόσο η ΣΜΠΕ όσο και η ΜΠΕ,
που συνοδεύουν το σχέδιο, συντάχθηκαν κατά παράβαση της κοινοτικής οδηγίας 2014/52/ΕΕ
- περί «τροποποίησης της
οδηγίας 2011/92/ΕΕ σχετικά με την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων
δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον» που υποχρεώνει στην επιλογή
λύσεων με τις μικρότερες δυνατές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Με λίγα λόγια,
αντί να επικεντρωθεί στο σχέδιο εκσυγχρονισμού του υπάρχοντος λιμένα, ο συντάκτης
του σχεδίου κινήθηκε στην κατασκευή ενός νέου, υπερμεγέθους, λιμένα, μέσω της
ολικής αναδιαμόρφωσης του τοπικού, χερσαίου και θαλάσσιου, περιβάλλοντος.
γ. Τόσο
η ΣΜΠΕ όσο και η ΜΠΕ, που συνοδεύουν το σχέδιο, δεν προβαίνουν -
ούτε κατ’ ελάχιστο - στην εκτίμηση των σοβαρών διαβρωτικών διαδικασιών που θα
προκύψουν μετά βεβαιότητας δεδομένου ότι έχουν παρατηρηθεί και καταμετρηθεί
στην περιοχή. Το φαινόμενο έχει αγνοηθεί πλήρως όπως έχει παραληφθεί και το οποιοδήποτε
αίτημα σχετικής γνωμοδότησης από τον κατεξοχήν ειδικό σε αυτό το πεδίο όπως το ΕΛΚΕΘΕ
– Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών.
Μόλις το 2008 - 32
χρόνια μετά την υπογραφή της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την προστασία
της Μεσογείου - υπογράφεται το 8ο Πρωτόκολλο της Σύμβασης
για μια «Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης της Μεσογείου». Το Πρωτόκολλο
ορίζει, μεταξύ άλλων, ως «ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών»,
τη «δυναμική διαδικασία αειφόρου διαχείρισης και χρήσης των παράκτιων ζωνών,
κατά την οποία λαμβάνονται ταυτόχρονα υπόψη η ευπαθής φύση των παράκτιων
οικοσυστημάτων και τοπίων, η ποικιλομορφία των δραστηριοτήτων και χρήσεων, οι
αλληλεπιδράσεις τους, ο θαλάσσιος προσανατολισμός ορισμένων δραστηριοτήτων και
χρήσεων και ο αντίκτυπός τους στο θαλάσσιο και το χερσαίο τμήμα.»
Αντίθετα, παρά την αποδοχή
της Σύμβασης και των Πρωτοκόλλων από τη χώρα μας και τη δειλή
τους διάχυση στην ελληνική νομοθεσία, οι χρεωκοπημένες πολιτικές διακυβέρνησης
φαίνονται ακόμη ερωτευμένες με τον γνωστό νόμο Ν.2344 του 1940 που, για 60
περίπου χρόνια, επέβαλλε το δόγμα των ακτών και των παραλιών ως χρήσιμων στο
πλαίσιο των μεταφορών, του τουρισμού και της βιομηχανίας (sic !!!), δίχως
περιορισμούς, δίχως αναφορές στις χρήσεις γης, ή και στον όποιο μηχανισμό προστασίας
τους, με χειροπιαστό παράδειγμα της μετα-Covid εποχής
το σχέδιο του νέου λιμένα στο
Λαιμό της Βουλιαγμένης. Σκέψου το κακό και φτιάξ’το στο γιαλό με
λίγα λόγια.
#Oikologiki_Symmaxia
«Οικολογική Συμμαχία
για την Περιφέρεια Αττικής».
- Για τον ριζικό αναπροσανατολισμό
των πολιτικών της Περιφέρειας.
- Για την διοικητική
και πολιτική της αυτονομία.
- Για την «Οικολογική
Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.
- Για τον άνθρωπο, τα
ζώα και το περιβάλλον.
