Για την Περιφέρεια της Κοινωνίας των Πολιτών, Για την περιφερειακότητα και τον περιφερισμό, Για τις πολιτικές της αειφορίας και της «Οικολογικής Μετάβασης» σε μία κοινωνία της βιώσιμης ευημερίας, Της συμμετοχικής δημοκρατίας και της δημοκρατίας του διαδικτύου, Της κυκλικής οικονομίας και της βιώσιμης ενεργειακής πολιτικής, Της προστασίας και της ανάδειξης του φυσικού κεφαλαίου, Της αγρο-οικολογίας, Της διαχείρισης των υδατικών πόρων, Της οικο-κίνησης, Της συνειδητοποίησης της αξίας του εδάφους και της αναγέννησης των οικιστικών συνόλων, Της οικολογικής ποιότητας προϊόντων και υπηρεσιών, Των περιβαλλοντικών ελέγχων, Των οικολογικών δικτύων, Της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, Της ουσιαστικής προστασίας των δικαιωμάτων των ζώων, Της πραγματικής οικονομίας, κυκλικής, κοινωνικής και συνδεδεμένης με τις χωρικές και τοπικές ρίζες του παραγωγικού συστήματος, της μεταστροφής του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης και της μικρής παραγωγικής αλυσίδας, οριοθετούμενης στο πεδίο των κοινωνικών και περιβαλλοντικών απαιτήσεων και αναγκών, Της διάχυσης των πολιτικών της «Οικολογικής Μετάβασης» σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα της πολιτικής της διακυβέρνησης, Για τον άνθρωπο και το περιβάλλον

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2022

Αρκετά με τη μόδα της ιερακοτροφίας ! *

του Εντουάρντο Κουάρτα

Θα σας διηγηθώ για την ιερακοτροφία και για το πως ταπεινώνει και οδηγεί στον δρόμο του αφανισμού τα αρπακτικά. Θα σας το διηγηθώ έχοντας σημαντικές εμπειρίες από τον καιρό που συμμετείχα στην «Ομάδα Προστασίας Αρπακτικών» - GTR στην Σικελία, μία ομάδα συντονισμού όλων εκείνων των συλλόγων και συλλογικοτήτων που μοιράζονται πόρους και εθελοντές με στόχο την παρεμπόδιση της αρπαγής νεοσσών αρπακτικών από τις φωλιές τους από μέρους των λαθροθηρών.

Τι κοινό έχουν οι λαθροθήρες με τους «γερακάρηδες», ή η λαθροθηρία με την ιερακοτροφία ; Η ιερακοτροφία είναι στενά συσχετισμένη με την λαθροθηρία πτηνών, με λίγα λόγια με τη μαζική και αδιάκριτη, μη επιλεκτική, σύλληψη άγριων πτηνών με χρήση απαγορευμένων μέσων παγίδευσης - βρόχοι, θηλειές, συρματοθηλειές, σιδηροπαγίδες, ξόβεργες, παγίδες με σιαγόνες, αγκίστρια, ζωντανά άγρια πτηνά τυφλωμένα ή ακρωτηριασμένα, που χρησιμοποιούνται ως κράχτες, μαγνητόφωνα, μηχανήματα και συσκευές ηλεκτροπληξίας, ηλεκτρονικές συσκευές που προκαλούν θανάτωση ή αναισθητοποίηση, δηλητηριώδεις σπόροι ή ουσίες και οποιεσδήποτε άλλες παρόμοιες παγίδες ή παραπλανητικά μέσα και μέθοδοι. Όχι τυχαία, ενίοτε οι ιερακοτρόφοι είναι και λαθροθήρες για λογαριασμό άλλων, οι οποίοι τροφοδοτούν την μαύρη αγορά των αρπακτικών.

Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι η ιερακοθηρία είναι δραστηριότητα λιγότερο απεχθής από εκείνη της ιερακοτροφίας, της «εκπαίδευσης» δηλαδή σε βίαια υποταγή του αιχμάλωτου αρπακτικού. Και, δίχως άλλο, δεν έχει καμία απολύτως αξία το «κύρος» με το οποίο προσπαθούν να επενδύσουν την δραστηριότητα τους, ψάχνοντας στο παρελθόν την εγκυρότητα της «παράδοσης» τους. Αυτοανακηρύσσονται ως «μέντορες» ή «αρχιγερακάρηδες»… «Μέντορες» του τι ; Μήπως της βίαιας, παρά φύση, υποταγής άλλων συναισθανόμενων πλασμάτων ; Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να εξημερωθεί και δεν μπορεί να μετατραπεί ένα αρπακτικό σε οικόσιτο… Το μόνο το οποίο είναι δυνατό είναι η συνεχής φθορά της ζωτικής του δύναμης και ο εξαναγκασμός στην ανοχή της ανθρώπινης παρουσίας που, διαφορετικά, θα το απομάκρυνε «tout cour» τουλάχιστον από φόβο.

Για να διασφαλιστεί η αιχμαλωσία, τα αρπακτικά περνάνε το περισσότερο χρόνο κουκουλωμένα και «παστουρωμένα». Και σαν να μην έφτανε αυτό, υποβάλλονται σε συνεχή «εκπαίδευση» με στόχο τον εξαναγκασμό στη διατροφή στο χέρι του δεσμοφύλακα τους. Εξου και η κλασική έκφραση του κόσμου της ιερακοτροφίας : «με την πείνα κρατιούνται τα αρπακτικά «στο χέρι». «Ιερακοτροφία», με λίγα λόγια, δεν είναι άλλο παρά η αλαζονική προσπάθεια βίαιας υποταγής περήφανων και αδάμαστων αρπακτικών με στόχο την εκπαίδευση στο κυνήγι προς όφελος του ανθρώπου.

Θεωρητικά, τα αρπακτικά που ανήκουν σε ιερακοτροφείς και ιερακοθήρες θα πρέπει να είναι γεννημένα όλα σε νόμιμα, εξουσιοδοτημένα, εκτροφεία. Παρά ταύτα, μολονότι η λαθροθηρία απαγορεύεται από το νόμο, η διατήρηση σε αιχμαλωσία συνεχίζει να θεωρείται νόμιμη ως εάν ένα αρπακτικό που γεννιέται σε κλουβί να είχε διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικά δικαιώματα από ένα άλλο που γεννιέται στην άγρια φύση. Τα αρπακτικά σε αιχμαλωσία είναι στην ουσία καταδικασμένα σε ισόβια και η βάσανος την οποία υφίστανται δεν είναι κατώτερη από την βία στην οποία υπόκεινται εκείνα που αιχμαλωτίζονται στη φύση. Ας σκεφτούμε μόνο ότι τα περισσότερα είναι από τη φύση τους αποδημητικά. Κάθε χρόνο ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στις περιοχές διαχείμασης και αναπαραγωγής, ενώ τα αρπακτικά σε αιχμαλωσία περνούν τη ζωή τους δεμένα με κορδόνια και σχοινάκια, φοράνε κουδούνια και πομπούς GPS για να εντοπίζονται μόλις απομακρυνθούν και αναγκάζονται να ζευγαρώσουν παρά φύση για να υβριδοποιήσουν το είδος, ακόμη και μέσω τεχνητής γονιμοποίησης, ή και με αρπακτικά άλλων περιοχών και άλλων Ηπείρων, όπως το αμερικανικό γεράκι Χάρις ή η αμερικανική γερακίνα.


Εν κατακλείδι, όμως, θα ήθελα να αναφερθώ στο φαινόμενο της λαθροθηρίας που συνδέεται στενά με την ιερακοτροφία και συμβάλλει άμεσα στην προοδευτική εξαφάνιση των αρπακτικών. Όχι τυχαία, στη μαύρη αγορά της λαθροθηρίας υπάρχουν εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν υπέρογκα ποσά για την αγορά ενός αρπακτικού.

Σύμφωνα λοιπόν με το National Geographic «ένα ζευγάρι σπιζαετών που έχει αιχμαλωτιστεί παράνομα έχει τιμή στην μαύρη αγορά μεταξύ των 6-8.000 ευρώ. Η τιμή τους τριπλασιάζεται, στα 18-24.000 ευρώ, στην περίπτωση που διατίθενται με πλαστά πιστοποιητικά. Παρόμοια, η τιμή ενός γυπαετού με ανακυκλωμένα πιστοποιητικά μπορεί να υπερβεί τις 20.000 ευρώ.» Με λίγα λόγια, η «πανάκριβη» απάτη αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του «τομέα», όπου αρπακτικά τα οποία έχουν αιχμαλωτιστεί στη φύση πωλούνται από εκτροφεία ως γεννημένα σε αιχμαλωσία.

Τρεις φαίνεται να είναι οι αιτίες της δημιουργίας αυτής της απίθανης μόδας λεηλασίας της άγριας φύσης : η κρατική προαγωγή της κυνηγετικής δραστηριότητας, η παρανοϊκή μόδα της συλλογής σπάνιων ειδών και η μόδα «ανανέωσης» των αιχμάλωτων ειδών. Οι νεοσσοί αιχμαλωτίζονται στη φωλιά τους πριν ακόμη να μάθουν να πετάνε, για να μεταπωληθούν ως επί το πλείστο σε εκτροφεία. Αυτή ακριβώς η δραστηριότητα λαθροθηρίας συμβάλλει στην ώθηση ορισμένων ειδών στον δρόμο της εξαφάνισης, όπως συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες με τον σπιζαετό, τον ασπροπάρη ή και το χρυσογέρακο.