του Μαρτίνο Ντανιέλλι
Τόσο τα ημερόβια όσο και τα νυχτόβια αρπακτικά
είναι εξαιρετικά ζώα. Προσαρμόστηκαν να ζουν σε διαφορετικά, ακόμη και
εξαιρετικά πολύπλοκα, περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων του αστικού και του
περιαστικού χώρου. Πρόκειται για ζώα που γοήτευσαν τον άνθρωπο για τη χάρη, τη
δύναμη και τη νοημοσύνη που διακρίνουν τη δράση τους και τη καθημερινή ζωή
τους. Σήμερα όμως έχουν ένα εχθρό παραπάνω : τους ιερακοτροφείς και τους
ιερακοθήρες !
Τα αρπακτικά καταλαμβάνουν την κορυφή
της τροφικής αλυσίδας και γι΄αυτό αποτελούν πολύτιμους ρυθμιστές των φυσικών
ισορροπιών. Έχουν εξαιρετικές ικανότητες προσαρμογής στο πέταγμα και στο
κυνήγι, εξαιρετικά οξεία όραση, εξαιρετική ακοή και δυνατό και γρήγορο πέταγμα –
ο πετρίτης στην κάθετη εφόρμηση είναι το ταχύτερο πουλί στον κόσμο. Τα
νυκτόβια αρπακτικά έχουν την πιο αθόρυβη πτήση στη φύση και την
ικανότητα να κινούνται στο σκοτάδι χάρη στην εξαιρετικά ανεπτυγμένη όραση και
ακοή. Όλα τους διατηρούν πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις. Είναι δεμένα με τις τοποθεσίες
φωλιάσματος, τις οποίες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σε όλη τους τη ζωή. Θα
έπρεπε, ως εκ τούτου, να τρέφουμε αμέριστο σεβασμό σε αυτά τα ζώα, τόσο άγρια
όσο και οικεία στο πλαίσιο της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Αλλά δεν
είναι έτσι.
Η ωμότητα των παθολογικά ηλίθιων και
ανίκανων λαθροθήρων είναι γνωστή σε όλους : Μόνο στη Μεσόγειο δολοφονούνται
κάθε χρόνο εκατοντάδες γεράκια, αετοί και λοιπά αρπακτικά,
για τη δόξα των κυνηγετικών όπλων. Άλλα δολοφονούνται με δηλητηριασμένα
δολώματα ή με παγίδες κάθε τύπου, καθόσον θεωρούνται ανταγωνιστές από τους κυνηγούς
γιατί τρέφονται με ζώα που θεωρούνται τα θηράματα τους, δηλαδή θηράματα
αποκλειστικής τους ιδιοκτησίας.
Δυστυχώς σήμερα έχουν ακόμη ένα εχθρό
ακόμη πιο ύπουλο από τον κυνηγό. Ένα εχθρό που δρα στο φως της ημέρας, σχεδόν
ποτέ παράνομα ή και στο πλαίσιο μιας παρανομίας που δύσκολα αποδεικνύεται. Ένα
εχθρό που καλλιεργεί τη συμπάθειά του κοινού βάσει της έντεχνης δημιουργίας
μιας εντελώς στρεβλής εικόνας του. Πρόκειται
για τους ιερακοτροφείς, άτομα που κατέχουν σε αιχμαλωσία αρπακτικά,
ακόμη και σπάνια, που εξαναγκάζουν να ζουν σε κλουβιά μεγέθους δωματίου πλάσματα
τα οποία μπορούν να διανύσουν περισσότερα από 100 χιλιόμετρα την ημέρα.
Ο ιερακοτροφέας ισχυρίζεται ότι αγαπά τα ζώα του αλλά, ακόμη και εάν το
πιστεύει πραγματικά, η αγάπη του είναι νοσηρά διαστροφική. Είναι όπως εκείνοι
που διαλαλούν ότι αγαπούν τις γυναίκες τους αλλά τις κρατούν σκλάβες
απομονωμένες.
Οι ιερακοτροφείς οργανώνουν παραστάσεις
των ζώων τους σε πλήθη που φωνασκούν, προσφέροντας μία ψυχοαποκλίνουσα οπτική της
σχέσης ανθρώπου-αρπακτικού, μια οπτική σχέσης που προϋποθέτει την υποταγή
του ζώου στο πλαίσιο μιας άρρωστης ματαιοδοξίας, σχεδόν πάντα με φόντο το κυνήγι.
Η ιερακοτροφία γεννήθηκε στην
αρχαιότητα ως κυνηγετική πρακτική και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα από τις φυλές
της στέπας όπως οι Μογγόλοι και οι Καζάκοι. Πρόκειται όμως για
μια ξεπερασμένη κυνηγετική πρακτική που καταστρέφει ήδη μικρούς και αδύναμους
πληθυσμούς πολλών ειδών αετών, γερακιών ή και νυχτόβιων
αρπακτικών. Πολλά από τα είδη που χρησιμοποιούνται από τους ιερακοτροφείς
και τους ιερακοθήρες έχουν υφαρπαγεί παράνομα από τις φωλιές τους υπονομεύοντας
έτσι τον αναπαραγωγικό τους κύκλο και, κατ’επέκταση, την επιβίωση του άγριου
είδους τους. Για ορισμένα σπάνια είδη, όπως ο σπιζαετός, το διπλοσάινο,
ο μαυροπετρίτης, το χρυσογέρακο και ο πετρίτης, μία από
τις σημαντικότερες απειλές για την διατήρηση τους αποτελεί η κλοπή αυγών ή
νεοσσών από τις φωλιές τους – Μπριγκέττι & Φρακάσσο, Ιταλική
ορνιθολογία – τα οποία διοχετεύονται στη μαύρη αγορά που χρησιμοποιούν και
οι ιερακοτροφείς.
Από την άλλη μεριά γινόμαστε μάρτυρες
σήμερα του πολλαπλασιασμού πανηγυριών και λαϊκών εορτών στις οποίες
πραγματοποιούνται παραστάσεις και θεάματα με πρωταγωνιστές αιχμάλωτα
αρπακτικά. Οι διοργανωτές παρόμοιων θεαμάτων αλλά και οι αυτοδιοίκητές
αρχές που τα επιτρέπουν, δεν διερωτώνται ποτέ ως προς την βαθιά αντιεκπαιδευτική
και αντι-ηθολογική αξία τους.
Είναι λοιπόν καιρός να αντιστρέψουμε την
εικόνα και να αποδώσουμε δικαιοσύνη σε αυτά τα φτερωτά πλάσματα μέσω την δραστικής
αυστηροποίησης των κανόνων που διέπουν την ιερακοτροφία και την ιερακοθηρία.
Είναι καθήκον μας απέναντι σε ζώα κεφαλαιώδους σημασίας για τα οικοσυστήματα,
η προστασία των οποίων κατοχυρώνεται από πολυάριθμες διεθνείς συμβάσεις όπως
εκείνη της Βέρνης ή η CITES.
Είναι καθήκον μας απέναντι στην
ανθρωπότητα έτσι ώστε να οδηγηθεί στον δρόμο της ενσυναίσθησης με τη φύση
με κύριο στόχο την προστασία ειδών και οικοσυστημάτων στο πλαίσιο
του απόλυτου σεβασμού όλων των μορφών ζωής.
* Από : https://www.ilcambiamento.it
#Oikologiki_Symmaxia
«Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής».
- Για τον ριζικό αναπροσανατολισμό των πολιτικών της Περιφέρειας.
- Για την διοικητική και πολιτική της αυτονομία.
- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.
- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.
https://oikosymmaxia.blogspot.com
