Αθήνα, 12-07-2020
Η «Οικολογική
Συμμαχία» για τις αντιφιλοζωικές διατάξεις του νομοσχεδίου ΥΠΑΑΤ σε διαβούλευση
Πενιχρή και στοιχειωδώς
ανεπαρκής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η νομοθεσία
σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων των ζώων στη χώρα μας : Ένας
πρώτος υποτυπώδης νόμος του 1981, ένας δεύτερος του 1992 που
προσπαθεί να ενσωματώσει στην Ελληνική νομοθεσία τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής
Σύμβασης για την προστασία των ζώων συντροφιάς, μία σειρά ρυθμίσεων μεταξύ 1983
και 1994, ένας νόμος του 2003 που επιχειρεί μία σύνθεση με έμφαση
στην κατηγορία των αδέσποτων και, εν τέλει, οι περίφημοι ν. 4039/2012
και 4235/2014 που συγκροτούν την σημερινή νομοθεσία περί αμφότερων,
δεσποζόμενων και αδέσποτων.
Μολονότι πενιχρή και
υποτυπώδης, η νομοθεσία παραμένει διαχρονικά ανεφάρμοστη σχεδόν σε όλα της τα
σημεία και σε όλα της τα εδάφια.
- Πόσοι Δήμοι της χώρας έχουν προχωρήσει
άραγε στην ηλεκτρονική σήμανση και καταγραφή των αδέσποτων και δεσποζόμενων που
διαβιούν στο χώρο τους ; Ποια η κατάσταση της καταγραφής σε επίπεδο Περιφερειών
και Υπουργείου ;
- Πόσοι Δήμοι της χώρας έχουν προβεί στην
δημιουργία μόνιμων δομών για τη παροχή τροφής και νερού στα αδέσποτα που
διαβιούν στο χώρο τους ;
- Πόσοι Δήμοι έχουν λειτουργούν τα
καταφύγια που προβλέπει ο νόμος ;
- Πόσοι Δήμοι άραγε λειτουργούν τις
περίφημες 5μελείς επιτροπές ;
- Ποιες Περιφέρειες της χώρας λειτουργούν
πλήρως και αποτελεσματικά στο πεδίο των ευθυνών που τους αποδίδει ο νόμος ;
Παρόλο που παραμένει
ουσιαστικά ανεφάρμοστη, η νομοθεσία αποτελεί συχνά-πυκνά - απ’ όποιον και εάν
υπουργοποιηθεί και απ’ όποιον και εάν κυβερνήσει - το προτιμητέο πεδίο
«ασκήσεων επί χάρτου», εκτός ιστορίας και εκτός της εξελικτικής πορείας της
σχετικής θεματολογίας σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε συστηματική
απόκλιση από τη σύγχρονη οπτική περί σχέσεων ανθρώπου και ζώων. Τελευταίο
χειροπιαστό παράδειγμα, οι τροπολογίες της νομοθεσίας που εμπεριέχονται στο νομοσχέδιο περί «Απλούστευσης πλαισίου
άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων αρμοδιότητας Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης
και Τροφίμων και άλλες διατάξεις», ήδη σε διαβούλευση.
α. Πως είναι δυνατόν να προτείνεται η θεσμοθέτηση
της εγκατάστασης και λειτουργίας
καταφυγίων κάθε είδους αδέσποτων ζώων σε δασικές εκτάσεις και δημόσιες
χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις, όπως στο άρθρο 8 του νομοσχεδίου σε διαβούλευση, γεγονός
το οποίο καταδικάζει τα ζώα στην ουσιαστική τους εξορία τους εκτός οικιστικού
ιστού και καθιστά εξαιρετικά προβληματική τη διαδικασία υιοθεσίας τους καθόσον
μακριά από την επαφή με τις τοπικές κοινωνίες ; Πως είναι δυνατόν να προτείνεται το οποιοδήποτε παρόμοιο
όταν οι σύγχρονες πρακτικές, στα χνάρια της αντιμετώπισης του οικολογικού
ζητήματος και της οικοκεντρικής επανισορρόπησης των σχέσεων ανθρώπου και περιβάλλοντος,
επιβάλλουν ακριβώς το αντίθετο ; Ιδού πως αντιμετωπίζει το θέμα η σχετική
νομοθεσία άλλου κράτους μέλους της Ένωσης :
«Τα καταφύγια των
αδέσποτων – είτε προσωρινής φιλοξενίας για υγειονομικούς λόγους, είτε μόνιμης
φιλοξενίας έως την υιοθεσία – οφείλουν να διαμορφώνονται ως πραγματική υπηρεσία
προς τον πολίτη, με στόχο την προαγωγή της υιοθεσίας, τη δημιουργία μιας
ουσιαστικής σχέσης μεταξύ ανθρώπου και ζώου σε συνθήκες πραγματικής
νηφαλιότητας – απαραίτητης σε αστικό περιβάλλον – και, έμμεσα, την υποστήριξη
της κοινωνικότητας… Τα καταφύγια των αδέσποτων οφείλουν να παρέχουν την μέγιστη
προσβασιμότητα και την ευχάριστη παραμονή του πολίτη, να παραμένουν ανοικτά έως
και το Σαββατοκύριακο, να εγγυώνται την σύνδεση με ΜΜΜ, να παρέχουν υπηρεσίες
υποστήριξης των επισκέψεων και των υιοθεσιών, αλλά και την δυνατότητα
ψυχαγωγικής δραστηριότητας στα φιλοξενούμενα ζώα. Η χωροταξία τους οφείλει να
πριμοδοτεί την άνεση τόσο από περιβαλλοντικής σκοπιάς (χώροι πράσινου κ.λπ..)
όσο και από την σκοπιά του εξοπλισμού τους, έτσι ώστε να ενθαρρύνουν την
επίσκεψη και την παραμονή του πολίτη. Η διαχείριση των καταφυγίων πρέπει να
επαφίεται κατά κύριο λόγο στις οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο πεδίο της
προστασίας των ζώων, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στο αντίστοιχο Γενικό
Μητρώο Εθελοντισμού.»
β. Πως είναι δυνατόν να
προτείνεται, μέσω του άρθρου 3, η προαγωγή της εκτροφής, της αναπαραγωγής και της εμπορίας ζώων όταν ένα από βασανιστικά προβλήματα που παραμένει
άλυτο έως σήμερα δεν είναι άλλο παρά ο υπερπληθυσμός των αδέσποτων και η
ανεξέλεγκτη αύξηση τους ; Πως είναι δυνατόν να προτείνεται η προαγωγή της
εκτροφής, της αναπαραγωγής και της εμπορίας ζώων αντί της συστηματικής
στείρωσης, της απαγόρευσης της πώλησης ζώων από καταστήματα και της ενθάρρυνσης
του θεσμού της υιοθεσίας που, τεκμηριωμένα πλέον, αποτελούν τα μοναδικά
εργαλεία αντιμετώπισης του προβλήματος των αδέσποτων ;
γ. Πως είναι δυνατόν να προτείνεται, μέσω
του άρθρου 15, η προαγωγή του
κυνηγιού του αγριόχοιρου και της δημιουργίας εγκαταστάσεων χειρισμού θηραμάτων
σε δασικές εκτάσεις όταν
τον βασικό στόχο των κοινωνιών σήμερα - με όρους αειφορίας εάν όχι οικολογίας
- αποτελεί ο προοδευτικός, ελεγχόμενος, περιορισμός του κυνηγιού έως την
οριστική κατάργηση του ;
δ. Πως
είναι δυνατόν τέλος να προτείνεται νομοσχέδιο που αφορά τη σχέση με τον ζωικό
κόσμο δίχως καμία απολύτως διαβούλευση με τις φιλοζωικές οργανώσεις και τις Ομοσπονδίες τους ;
Χορτάσαμε από εκκλήσεις για
«ενημέρωση των πολιτών» και από συνεχείς αναμασήσεις των συνήθων διαπιστώσεων
περί έλλειψης κονδυλίων, εκπαιδευμένου προσωπικού, «κεντρικού συντονισμού», και
«προγράμματος», όταν στην πράξη δεν εφαρμόζεται εγκληματικά ο υπάρχων νόμος και
αυτοσχεδιάζονται αντ’αυτού ασυνάρτητες αντιφιλοζωικές τροποποιήσεις,
παραβλέποντας αυτό που πραγματικά θα χρειαζόταν όπως :
- Η αυστηρή εφαρμογή του ισχύοντος νόμου -
4039/2012 και 4235/2014 - από όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, ανάλογα με τις αρμοδιότητες
τους – Κεντρική διακυβέρνηση, Περιφέρειες και Δήμοι.
- Η εφαρμογή ενός αποτελεσματικού
προγράμματος στειρώσεων και ενός επιμέρους προγράμματος κινήτρων για υιοθεσία.
- Οι αυστηροί έλεγχοι για την τήρηση της απαγόρευσης
εμπορίας κάθε είδους ζώων από πλανόδιους και υπαίθριους πωλητές.
- Η απαγόρευση της πώλησης ζώων από τα
καταστήματα και αυστηρός έλεγχος εκτροφέων ζώων συντροφιάς.
- Η δημιουργία ειδικής υπηρεσίας για τα θέματα
ζώων από τους Δήμους, που θα λειτουργεί σύμφωνα με όσα ορίζουν οι Νόμοι 4039 και
4235.
- Τα μαθήματα φιλοζωίας και περιβαλλοντικής
ευαισθητοποίησης στα σχολεία.
Η «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ»
καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει πάραυτα τα άρθρα 3, 8 και 15
του νομοσχεδίου σε διαβούλευση και να προχωρήσει στο άνοιγμα δημόσιου διαλόγου
με τις φιλοζωικές οργανώσεις και τις Ομοσπονδίες τους,
με στόχο την διεύρυνση του υπάρχοντος νόμου με ότι το πιο αποτελεσματικό μπορεί
να προσφέρει η σύγχρονη οπτική περί διαχείρισης των δικαιωμάτων των ζώων.
Και μια που άνοιξε η συζήτηση, καλούμε επίσης την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα
στην σύνταξη νομοσχεδίου για την «Απαγόρευση της Αιχμαλωσίας Κητωδών»,
δεδομένου ότι οι «παραστάσεις» στο μοναδικό Δελφινάριο της χώρας έχουν
απαγορευθεί οριστικά, χάρη σε δική μας παρέμβαση στην Περιφέρεια Αττικής,
έτσι ώστε η χώρα να είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή που θα ανακηρυχθεί «Dolphin Free». Αν μη τι άλλο γιατί τα «αντιφιλοζωίας
εγκώμια», ένθεν κακείθεν, μας έχουν πλέον εξουθενώσει.
#Oikologiki_Symmaxia
«Οικολογική Συμμαχία
για την Περιφέρεια Αττικής».
- Για τον ριζικό
αναπροσανατολισμό των πολιτικών της Περιφέρειας.
- Για την διοικητική
και πολιτική της αυτονομία.
- Για την «Οικολογική
Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.
- Για τον άνθρωπο, τα
ζώα και το περιβάλλον.
