DEPAVING, ή Κίνημα για την «αποσφράγιση» του δημόσιου χώρου

Η αφαίρεση του δαπέδου από σκυρόδεμα ή και άσφαλτο του δημόσιου χώρου γίνεται ολοένα και πιο κοινή πρακτική σε μία πλειάδα πόλεων σε όλο τον κόσμο. «Ξήλωσε το τσιμέντο για να αναπνεύσει η Γη !» είναι το σύνθημα που συνοδεύει ένα παγκόσμιο πλέον Κίνημα, γνωστό ως «Depaving» - ή Κίνημα για την «αποσφράγιση» του δημόσιου χώρου.

Οι κοινότητες δρουν για την απομάκρυνση του δαπέδου από σκυρόδεμα και άσφαλτο για να μετατρέψουν τον δημόσιο χώρο σε χώρο πρασίνου, για τον έλεγχο της θερμοκρασίας του αστικού χώρου, την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και την απορρόφηση του βρόχινου νερού. Η δαπεδόστρωση του αστικού χώρου αποτελεί αιτία του φαινόμενου της θερμικής νησίδας, που προκαλεί αύξηση της θερμοκρασία του κατά 3-5°C ως προς τις περιαστικές περιοχές, αλλά και απώλειας του βρόχινου νερού που, αδυνατώντας να διεισδύσει στο έδαφος, παρασύρει τη ρύπανση - πλαστικό, βαρέα μέταλλα κ.α. - και χάνεται δημιουργώντας ποτάμια, υδάτινες οδούς και, ενίοτε, πλημμυρικά φαινόμενα.

Το Κίνημα «Depaving» γεννήθηκε στο Πόρτλαντ, μεταξύ 2007 και 2008, χάρη στη δράση ομάδων πολιτών αποφασισμένων να ελευθερώσουν τις πόλεις τους από την άσφαλτο και το τσιμέντο. Στόχος τους η αύξηση της απορροφητικότητας του εδάφους, ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι πλημμύρας και να βελτιωθεί η ποιότητα της αστικής ζωής. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, για κάθε 1.000 τμ. μη ασφαλτοστρωμένης επιφάνειας, απορροφώνται από το έδαφος γύρω στο 1 εκατομμύριο λίτρα νερού ετησίως, μειώνοντας την απορροή, φιλτράροντας τους ρύπους και συμβάλλοντας στην επαναφόρτιση του υδροφόρου ορίζοντα.

Σήμερα το Κίνημα «Depaving» διευρύνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρώπης. Στην Γαλλία η κυβέρνηση χρηματοδοτεί γενναιόδωρα την αποσφράγιση του δημόσιου χώρου, ενώ στο Βέλγιο το Κίνημα αφαιρεί καθημερινά σημαντικούς όγκους τσιμέντου και ασφάλτου από το αστικό περιβάλλον. Οι ιταλικές πόλεις υιοθετούν ήδη αυτή την πρακτική με τη συμμετοχή πολιτών και αυτοδιοικήσεων. Στο Μιλάνο, για παράδειγμα, έχουν αφαιρεθεί τα τελευταία χρόνια γύρω στα 27.000 τμ. ασφάλτου με στόχο την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Η αποδαπέδωση δεν ελευθερώνει μόνο το χώρο για το αστικό πράσινο, αλλά συμβάλλει ουσιαστικά στην δημιουργία ενός υγιούς, ασφαλούς και βιώσιμου αστικού περιβάλλοντος.

#Oikologiki_Symmaxia

#oikologikisymmaxia

«Οικολογική Συμμαχία».

- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.

- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.

contact@oikologiki-symmaxia.gr

https://oikosymmaxia.blogspot.com

Η Αειφόρος Απάτη *

Οι σημερινές δυσκολίες εφαρμογής του Green Deal δεν οφείλονται στην σύρραξη της Ουκρανίας, ούτε στην αυτοκαταστροφική στάση τη Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλα είναι τα αίτια και, για αυτό, θα ήταν χρήσιμο να ρίξουμε μια ματιά μισό αιώνα πίσω, την εποχή που διαφάνηκε σαφής η σοβαρότητα της οικολογικής κρίσης και η επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης της.

--------------------------------------------------------------------

50 χρόνια από την διάχυση της «Οικολογικής Άνοιξης» στην Ευρώπη

Λίγοι γνωρίζουν ότι το 1972, για 10 μήνες, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν ο ριζοσπάστης οικολόγος Σίκο Μάνσχολτ, σοσιαλδημοκράτης και πρώην μπροστάρης των ολλανδών αγροτών στην επιλεγόμενη «πράσινη επανάσταση» στην γεωργία, ενάντια στην βιομηχανοποίηση και στα άφθονα χημικά του τομέα - https://european-union.europa.eu/principles-countries-history/history-eu/eu-pioneers/sicco-mansholt_el. Ο Μάνσχολτ είχε την τύχη να διαβάσει το προσχέδιο της έρευνας που είχε αναθέσει το Κλαμπ της Ρώμης στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης - η οποία θα δημοσιευθεί αργότερα με τίτλο «Τα όρια της Ανάπτυξης». Για τον Μάνσχολτ η ανάγνωση της έρευνας στάθηκε καταλυτική : Πείστηκε ότι η Ευρώπη και η βιομηχανοποιημένη Δύση έπρεπε να βάλουν φρένο στην υλική ανάπτυξη της οικονομίας, με λίγα λόγια στην αέναη κατανάλωση των φυσικών πόρων και στην διάχυση ρύπων και ότι θα πρέπει να προσανατολιστούν στην προοπτική της μηδενικής ή και «υπό μηδενικής» ανάπτυξης, πέρα από τον περιορισμό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος ως το μόνου μέτρου κοινωνικής ευημερίας, με την υιοθέτηση ενός νέου δείκτη ευημερίας, της Ακαθάριστης Εθνικής Ευτυχίας - Buen Vivir θα λέγαμε σήμερα.

Με λίγα λόγια, ο Μάνσχολτ ερμήνευε το πνεύμα της εποχής, εκείνης την μοναδικής περιόδου ανάλυσης και προτάσεων που διαπερνούσε την Ευρώπη, δίκαια χαρακτηρισμένη από το Βραβείο Νόμπελ Τζιόρτζιο Νέμπια ως «Οικολογική Άνοιξη».

Αξίζει να σημειωθεί ότι 2 χρόνια νωρίτερα, το Συμβούλιο της Ευρώπης είχε ανακηρύξει το 1970 ως Ευρωπαϊκό Έτος για τη Διατήρηση της Φύσης και των Πόρων της, στο πλαίσιο μιας Διάσκεψης στο Στρασβούργο, μεταξύ 9 και 12 Φεβρουαρίου 1970, η οποία ολοκληρώθηκε με μια απαιτητική Διακήρυξη για τη χρήση του χώρου και του ανθρώπινου περιβάλλοντος, που οδήγησε στην διοργάνωση σημαντικών εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών σε όλα τα κράτη μέλη. Στην Ιταλία, διοργανώθηκε ένα μεγάλο Διεθνές Συνέδριο, με τίτλο Ο Άνθρωπος και η Φύση και χιλιάδες συμμετέχοντες.

Ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Μάνσχολτ έδωσε την καταλυτική δημοσιοποίηση στον προβληματισμό μέσω μιας σημαντικής συνέντευξης στο «Le Nouvel Observateur» και της συμμετοχής σε μια μεγαλειώδη εκδήλωση χιλιάδων ανθρώπων τον Ιούνιο του 1972 στο Παρίσι, η θεματολογία των οποίων συνοψίστηκε σε ένα ειδικό τεύχος του «Le Nouvel Observateur» με τον σημαντικό τίτλο «Η τελευταία ευκαιρία της Γης». Παρών και ο νεαρός τότε Εντγκάρ Μορέν ο οποίος προχώρησε σε μία εντυπωσιακή συνέντευξη με τίτλο «1972, Έτος 1^ο της Οικολογικής Εποχής», ενώ ο Αντρέ Γκορζ - με το ψευδώνυμο Μισέλ Μποσκέ – καταφερόταν ανοικτά εναντίον των «δαιμόνων της διαρκούς επέκτασης» αμφισβητώντας τη δυνατότητα της καπιταλιστικής οικονομίας να αποσυνδεθεί από το δόγμα της αέναης ανάπτυξης που αποτελεί το κύριο αίτιο της οικολογικής κρίσης.

 

Συνοδοιπόρος σε αυτή την οπτική ο Τζιόρτζιο Νέμπια ο οποίος στην παρουσίαση ενός κειμένου του Έντουαρντ Γκόλντσμιθ - ιδρυτή της αγγλικής επιθεώρησης «The Ecologist» - με τίτλο «Ο οικολογικός θάνατος. Σχέδιο επιβίωσης», σκιαγράφησε το οικολογικό ζήτημα ως άρρηκτα συνδεδεμένο με μία ανθρώπινη οικονομία ως ροή ύλης και ενέργειας που λαμβάνεται από τη φύση σε κατάσταση εξαιρετικής ποιότητας και επιστρέφεται στη φύση υποβαθμισμένη, συχνά μη επαναχρησιμοποιούμενη και επιβλαβή για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Ο Νέμπια διαπίστωνε ότι το μέγεθος της ροής είχε φθάσει το όριο της φέρουσας ικανότητας του πλανήτη και ως εκ τούτου ήταν απαραίτητο να ενσωματωθεί, σταθερή, σε ένα είδος κοινωνίας και οικονομίας σταθερότητας. Για πρώτη δε φορά, στην παρέμβαση του Νέμπια εμφανίζεται και ο όρος από-ανάπτυξη, αιρετικός τότε όπως αιρετικός ακόμη και σήμερα. «Η οικολογία είναι «ανατρεπτική» ακριβώς γιατί είναι αντικαταναλωτική και προτείνει την ικανοποίηση των αναγκών όχι μέσω της εκμετάλλευσης και της ληστείας, αλλά με μέτρο και συνετή χρήση των διαθέσιμων φυσικών πόρων», κατέληγε στην παρέμβαση του.

Έμβια 2ης κατηγορίας !

Όταν αναφερόμαστε στη ταλαιπωρία των ζώων, αναφερόμαστε ως επί το πλείστο στα ζώα της ξηράς, θεωρώντας ασυνείδητα τα ψάρια και τους λοιπούς κατοίκους της θάλασσας ως έμβια δεύτερης, κατηγορίας.

Δεν είναι παράδοξο ότι τα θύματα της αλιείας δεν μετριόνται σε «κεφάλια» αλλά αναφέρονται ως «ψαριά», πράγμα που αφαιρεί «πρόσωπο» από τα ψάρια και τα κατηγοριοποιεί ως προϊόντα, πρώτη ύλη για επεξεργασία και προώθηση στην αγορά.

Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές γίνονται στοχευμένες εκτιμήσεις ως προς τις τυχαίες απώλειες από τα δίχτυα, στις χελώνες ή και στα δελφίνια που πιάνονται σε αυτές τις χιλιομετρικές παγίδες που σύρουν στη βάρκα οτιδήποτε μπορεί να πιαστεί.

Για τα ταπεινά όμως ψάρια δεν υπάρχει χώρος, δεν υπάρχει τρόπος που να μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη σε ένα αριθμό νεκρών δίχως φωνή, που το μόνο που θα ήθελαν θα ήταν να μπορέσουμε να νιώσουμε όλο τους τον πόνο.

Από : «BASTA DELFINARI» - https://www.facebook.com/bastadelfinari

#Oikologiki_Symmaxia

#oikologikisymmaxia

«Οικολογική Συμμαχία».

- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.

- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.

contact@oikologiki-symmaxia.gr

https://oikosymmaxia.blogspot.com

Το Save Wild για την καταστροφική αύξηση των περιοχών θήρας στο Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού

Πριν από 2,5 περίπου χρόνια η κυβέρνηση είχε εκδηλώσει την πρόθεση να επεκτείνει την κυνηγετική δραστηριότητα και σε άλλες περιοχές του Εθνικού Υγροτοπικού Πάρκου Αμβρακικού, πέρα από τις 6 που είχαν θεσμοθετηθεί το 2013. Οι άμεσες αντιδράσεις των περιβαλλοντικών φορέων, με πρώτη την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία και μεταξύ άλλων και το Save Wild, το απέτρεψαν - https://oikosymmaxia.blogspot.com/2022/05/blog-post_10.html

2,5 χρόνια μετά, μόλις στις 24 Σεπτεμβρίου, ο εμπνευστής του δόγματος των ρεμάτων ως «αγωγών φωτιάς», υπουργός ΥΠΕΝ Σκυλακάκης, ενέδωσε στη βαθιά γοητεία της κάνης και στο θεώρημα της κυνηγετικής δραστηριότητας ως μέσο προστασίας της φύσης και προχώρησε στην έκδοση μιας καταστροφικής Υπουργικής Απόφασης ΥΠΕΝ/ΔΔΔ/103449/3917 - ΦΕΚ 5392Β/26-9-2024, με την οποία καθορίζει εκ νέου τις ρυθμίσεις του κυνηγιού εντός του Πάρκου Αμβρακικού, προσθέτοντας ακόμη μία περιοχή θήρας στο εσωτερικό του - εκείνη της «Βίγλας» Άρτας (sic !!!).

- Ο Υπουργός δεν γνώριζε ότι ο Αμβρακικός αποτελεί το μεγαλύτερο σύμπλεγμα λιμνοθαλασσών της χώρας μας και ένα από τους σημαντικότερους υγροτόπους των Βαλκανίων, αναγνωρισμένος ως Υγρότοπος Διεθνούς Σημασίας Ραμσάρ ;

- Δεν γνώριζε ότι ο Αμβρακικός στεγάζει μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις υδρόβιων πουλιών, τα περισσότερα από τα οποία σπάνια και μη θηρεύσιμα είδη, που τον χρησιμοποιούν για να ξεχειμωνιάσουν ;

- Δεν γνώριζε ότι η επέκταση του κυνηγιού και σε αυτή τη νέα περιοχή, θα οχλήσει επικίνδυνα ή και θα εκθέσει σε κίνδυνο πολλά από τα μη θηρεύσιμα και τα προστατευόμενα είδη που ζουν εκεί ;

- Δεν γνώριζε τις σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κυνηγετικής δραστηριότητας σε επίπεδο απόβλητων - εν μέρει επικίνδυνων - των χρησιμοποιούμενων υλικών ;

- Δεν γνώριζε για την πολυετή, διάχυτη, λαθροθηρία στην περιοχή, δεν γνώριζε ότι η θηροφύλαξη της περιοχής είναι ουσιαστικά αναποτελεσματική ή ότι το επιχείρημα της αποτροπής της λαθροθηρίας σε μια περιοχή μέσω της παρουσίας των κυνηγών έχει αποδειχθεί πέρα για πέρα ανεδαφικό ;

- Δεν γνώριζε ότι οι «μελέτες» στις οποίες στηρίχθηκε η υπουργική του απόφαση έχουν συνταχθεί εδώ και μια δεκαετία ;

- Δεν γνώριζε τις αντιρρήσεις της Μονάδας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Αμβρακικού του ΟΦΥΠΕΚΑ ή ότι η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου του απέφυγε να γνωμοδοτήσει επί του θέματος ;

4 Οκτωβρίου : Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

#Oikologiki_Symmaxia

#oikologikisymmaxia

«Οικολογική Συμμαχία».

- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.

- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.

contact@oikologiki-symmaxia.gr

https://oikosymmaxia.blogspot.com

Έμποροι περιβάλλοντος !

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ για το νέο Ειδικό Χωροταξικό Τουρισμού

- Δίχως Θαλάσσιο Χωροταξικό, κατά τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς «καίριο εργαλείο για τη βιώσιμη ανάπτυξη των θαλάσσιων περιοχών και των παράκτιων περιφερειών» - https://www.eca.europa.eu/ECAPublications/SR-2023-22/SR-2023-22_EL.pdf,

- μακριά από κάθε έννοια της πολύτιμης «Φέρουσας Ικανότητας» που παραμένει εδώ και καιρό σε επίπεδο μισής παραγράφου σε κάποιες νομοθετικές τροπολογίες - άρθρο 64 του ν.4964/2022 και άρθρο 95 του ν.5106/2024 - https://oikosymmaxia.blogspot.com/2022/09/blog-post_20.html,

- σε πλήρη αδιαφορία για τις αναγκαίες προϋποθέσεις μιας αειφόρου νησιωτικής πολιτικής έτσι όπως στοιχειοθετήθηκαν μέσω δύο διαδοχικών ψηφισμάτων του Ευρωκοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών, το 2020 και το 2022 - https://oikosymmaxia.blogspot.com/2022/07/to.html.

- δίχως τη θεσμοθέτηση των απαραίτητων χερσαίων Χωροταξικών Σχεδίων για τα περισσότερα νησιά μας, για το «που», το «πως» και το «πόσο» των χρήσεων γης, στο πλαίσιο ενός παρωχημένου συστήματος επιπέδων χωροταξικού σχεδιασμού, ξένου προς την πραγματικότητα,

- δίχως την παραμικρή προσέγγιση στις έννοιες της ανθεκτικότητας και της ανάκαμψης, που προϋποθέτουν απαραίτητα πολυεπίπεδες πολιτικές Οικολογικής Μετάβασης σύμφωνα με τις οδηγίες και τις επιταγές της την Ευρωπαϊκής Ένωσης - https://next-generation-eu.europa.eu/index_en, https://oikosymmaxia.blogspot.com/2023/09/blog-post_20.html και,

- δίχως την παραμικρή προσέγγιση στην έννοια και στις παραμέτρους διασφάλισης της αειφορίας, της βιωσιμότητας και της βιώσιμης ευημερίας,

το πολιτικό σύστημα προχωρεί στη θεσμοθέτηση ενός Ειδικού Χωροταξικού Τουρισμού που, εάν εφαρμοστεί, το σημερινό «καυτό» ζήτημα του υπερτουρισμού θα μοιάζει ευλογία (sic !!!)

Βαθιά στην παρωχημένο κόσμο της δυϊστικής ανισορροπίας του δυτικού ορθολογισμού, της «εξουσίας της επιβολής» του τεχνητού στο φυσικό, του υλικού στο αξιακό και της αναγωγής της πραγματικότητας σε «νεκρή φύση» παρατηρήσιμης «απέξω» και από μακριά, η κυβερνητική ομήγυρη θεσμοθετεί στην ουσία ένα μεταχρονολογημένο «οδηγό» στυγνής οικοπεδοποίησης του χώρου και εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος με τη μορφή Ειδικού Χωροταξικού Τουρισμού.