ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ : Για την Οικολογική Μετάβαση σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας

 

#Oikologiki_Symmaxia

«Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής».

- Για τον ριζικό αναπροσανατολισμό των πολιτικών της Περιφέρειας.

- Για την διοικητική και πολιτική της αυτονομία.

- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.

- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.

contact@oikologiki-symmaxia.gr

https://oikosymmaxia.blogspot.com

Η παρόχθια βλάστηση δεν είναι «βρωμιά» ούτε παράγοντας πλημμυρικού κινδύνου

Για αρκετές 10ετίες, τα ρέματα παρέμειναν ταυτόσημα με χώρους άχρηστους, δίχως προοπτική, που έπρεπε είτε να καλυφθούν, είτε να εξαφανιστούν. Η συντριπτική τους πλειοψηφία κακοποιήθηκε βάναυσα, σημαντικά τους τμήματα καλύφτηκαν, άλλα διευθετήθηκαν χάριν της οικιστικής ζήτησης, άλλα ενσωματώθηκαν στο οδικό δίκτυο και άλλα μετατράπηκαν σε αγωγούς λυμάτων ή και χωματερές απορριμμάτων, ο πυκνός ιστός τους στο πλαίσιο της υδρολογικής λεκάνης σχεδόν εξανεμίστηκε, ενώ όσα τμήματα απέμειναν ανέγγιχτα λειτούργησαν με τη προοπτική της ανεπανόρθωτης αλλοίωσης από την οπτική του «δημόσιου έργου». Όχι τυχαία, στην Αττική απομένει να λειτουργεί μόλις το 10% των ρεμάτων που λειτουργούσαν φυσιολογικά μέχρι το πρώτο τέταρτο του 19^ου αιώνα.

Tο ενδιαφέρον για τα ρέματα επέστρεψε δριμύ τα τελευταία 6 χρόνια, αυτή τη φορά στο όνομα μιας υποθετικής «αντιπλημμυρικής προστασίας» που βλέπει την αποξένωση του προβλήματος της υδραυλικής ασφάλειας από τη θεμελιώδη συμβολή της οικολογικής τους ακεραιότητας στην πρόληψη του πλημμυρικού κινδύνου. Και ενώ η αντιμετώπιση της υδραυλικής ασφάλειας στη σύγχρονη Ευρώπη βασίζεται σήμερα στο δόγμα «περισσότερη φύση για περισσότερη ασφάλεια» - ή «η καλύτερη άμυνα από τις «οδούς του νερού» επιτυγχάνεται μέσω της υπεράσπισης των «οδών του νερού» - η κατ’ ευφημισμό αυτοδιοίκηση της χώρας μας επιδίδεται μανιωδώς σε καταστροφικούς «καθαρισμούς», διευθετήσεις, ή και σημειακές επεμβάσεις σε πρανή και κοίτες, με οχετοποίηση των «οδών του νερού» και την επακόλουθη ολική εξαύλωση της φύσης από την περιοχή των επεμβάσεων. Η όλη «θεωρητική» προσέγγιση του καταστροφικού της έργου θεμελιώνεται στο παρωχημένο ψευτοδίλημμα μεταξύ της οικολογικής καταστροφής που προκαλούν τα υδραυλικά της έργα και της προτεραιότητας στην υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής και, φυσικά, στην έλλειψη των κατάλληλων νομοθετικών ρυθμίσεων και στην αδιαφορία για τις κοινοτικές οδηγίες και το κοινοτικό κεκτημένο. Από αυτή την οπτική γωνία, ως «βρωμιά» και πρώτος παράγοντας πλημμυρικού κινδύνου θεωρείται η παρόχθια βλάστηση - δένδρα, θάμνοι, βότανα ή και υδρόβια φυτά.

22 Μαρτίου : Παγκόσμια Ημέρα Νερού

 

«CHIPKO» και «Ημέρα των Δασών» κάθε ημέρα !

Λέγεται ότι, κάποτε, δολοφονήθηκε στην Ινδία μία γυναίκα προσπαθώντας να σώσει το δάσος της περιοχής της. Λέγεται ότι η γυναίκα, οι 3 κόρες της και άλλα 363 γυναικόπαιδα αποκεφαλίστηκαν από τους ξυλοκόπους του μαχαραγιά της περιοχής, παραμένοντας αγκαλιασμένοι με τα δέντρα που προσπαθούσαν να σώσουν. Λέγεται επίσης ότι η μύθος της γυναίκας που θυσιάστηκε για να σωθεί το δάσος ενέπνευσε το Κίνημα «CHIPKO» που πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις της δεκαετίας του ’70 ενάντια στην αποψίλωση των δασών και στην ερημοποίηση. «CHIPKO» - ή «γαντζώσου» - ως επίκληση της τεχνικής των διαδηλωτών να παραμένουν αγκαλιασμένοι στα δέντρα για υλοτόμηση, αρνούμενοι να υποκύψουν στη λογική της καταστροφής τους.

Η σημερινή «Ημέρα των Δασών» - της 21ης Μαρτίου και της εισόδου στην Άνοιξη - δεν θα έπρεπε να αποτελεί ημέρα πανηγυρικών και πανηγυρισμών, αλλά ημέρα απολογισμού, περίσκεψης και προγραμματισμού δράσης.

Η αποψίλωση των δασικών περιοχών και η συστηματική μείωση των φυσικών περιοχών αποτελεί ένα από τα πλέον σοβαρά προβλήματα του σύγχρονου κόσμου. Το φυσικό κεφάλαιο των δασών διαδραματίζει τον πλέον σημαντικό ρόλο στην διατήρηση των ισορροπιών του οικοσυστήματος. Συμβάλλει στη διατήρηση της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας, στη συγκράτηση και στο φιλτράρισμα των υδατικών πόρων και στη μείωση των υδρογεωλογικών κινδύνων, αποτελεί οικότοπο χιλιάδων ειδών πανίδας και χλωρίδας και διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στη μείωση της διάβρωσης των εδαφών. Αντίθετα, η καταστροφή των δασικών περιοχών ενέχει επιπτώσεων που δύσκολα θα μπορούσαν να αποτυπωθούν σε λίγες λέξεις : δραματική μείωση βιοποικιλότητας, φαινόμενο θερμοκηπίου, ερημοποίηση, διάβρωση εδάφους, κατολισθήσεις, μόλυνση των υγροτοπικών οικοσυστημάτων, αλλά και κλοπή των πόρων αυτόχθονων πληθυσμών.

18 Μαρτίου και «Παγκόσμια Ημέρα Ανακύκλωσης»

18 Μαρτίου χθες και «Παγκόσμια Ημέρα Ανακύκλωσης», ξεχασμένη κυριολεκτικά από όλες και όλους, με τη χώρα να συνεχίζει να κρατά ζηλότυπα τα πρωτεία μεταξύ των χωρών Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά με την διάθεση των αποβλήτων σε χωματερές κάθε απόχρωσης και τύπου - κάτι περισσότερο από το 80% τους. Παρά το περίφημο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων - ΕΣΔΑ του 2016, που πήγε κυριολεκτικά άπατο από τους ίδιους τους συντάκτες του και παρά την δραστική του «αναθεώρηση» από τους σημερινούς κυβερνώντες που στοχεύουν σε οτιδήποτε άλλο παρά στην εφαρμογή ενός ρεαλιστικού προγράμματος κυκλικής οικονομίας, με προαγωγή της μείωσης της παραγωγής απόβλητων, της επανάχρησης, της διαλογής στην πηγή και της ανακύκλωσης. Πρώτη στην Ευρώπη σήμερα η Ιταλία ανακυκλώνει το 79,3% των αποβλήτων της και ακολουθούν η Γαλλία με το 55,8%, το Ηνωμένο Βασίλειο με 50,5%, η Ισπανία με 43,5% και η Γερμανία με 42,7%.

#Oikologiki_Symmaxia

«Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής».

- Για τον ριζικό αναπροσανατολισμό των πολιτικών της Περιφέρειας.

- Για την διοικητική και πολιτική της αυτονομία.

- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.

- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.

contact@oikologiki-symmaxia.gr

https://oikosymmaxia.blogspot.com

Η «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» για τον «Απολογισμό Πεπραγμένων Περιφέρειας Αττικής έτους 2020»

Από την εισήγηση της «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ» αναφορικά με τον «Απολογισμό Πεπραγμένων Περιφέρειας Αττικής 2021» της 7ης Ειδικής Συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου της 17.03.2021 

Αποτελεί γεγονός ότι, 50 χρόνια μετά από την εκκίνηση της διαδικασίας διαμόρφωσης του προφίλ της σύγχρονης Περιφέρειας, η συντριπτική πλειοψηφία των Περιφερειών της δυτικής Ευρώπης έχει κατακτήσει την διοικητική, λειτουργική, οικονομική και πολιτική αυτονομία, στο πλαίσιο του Συντάγματος και του νόμου των κρατών μελών αναφοράς.

50 χρόνια μετά από την εκκίνηση της διαδικασίας διαμόρφωσης του προφίλ της σύγχρονης Περιφέρειας, μέσω διαδοχικών Παγκόσμιων και Πανευρωπαϊκών Διασκέψεων και Συνδιασκέψεων και της οργάνωσης μιας γιγαντιαίας προσπάθειας συνειδητοποίησης του ρόλου της Περιφέρειας από μέρους της πολιτικής, η οπτική της Περιφέρειας απελευθερώνεται από τη κουλτούρα της ομοιομορφίας και προσλαμβάνει τις διαστάσεις της αυτόνομης διαχείρισης, της τοπικής ταυτότητας και της διαφορετικότητας, της πολυχρωμίας των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών διαφοροποιήσεων και της πολύμορφης και πολυκεντρικής δομής της σχέσης κέντρου-περιφέρειας, βάσει των αρχών της επικουρικότητας και της βιωσιμότητας. Το κράτος παύει να αποτελεί το «κράτος-φύλακα» για να μετασχηματιστεί σε «λειτουργικό κράτος» - «από περιέχον όλες τις άλλες λειτουργίες του σε μία από αυτές τις λειτουργίες» - και η Περιφέρεια μετασχηματίζεται από απλό υπόβαθρο ετεροκατευθυνόμενων παρεμβάσεων σε ένα από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της γεωπολιτικής σκηνής, σε «πολιτικό πρωταγωνιστή» και «πρωταγωνιστή πολιτικών» με στόχο τη χειροπιαστή διασφάλιση ενός αειφόρου, μέλλοντος.

«Οι Περιφέρειες είναι οι βασικοί συντελεστές της βιώσιμης ευημερίας» καταλήγει η Διακήρυξη της Συνδιάσκεψης του Γκέτεμποργκ του 1977. Οι πολιτικές της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Περιφέρειας τείνουν, ως εκ τούτου, στην διάρθρωση ενός «ολοκληρωμένου» μοντέλου τοπικής αυτοδιοίκησης - αυτόνομου, «οικονομικού», αλληλέγγυου, συμμετοχικού και εν δυνάμει αυτό-βιώσιμου - με όρους κλίμακας, εγγύτητας, επάρκειας και αποδοτικότητας και ενδιαφέρουν όλα εκείνα τα πεδία που απαιτεί η «Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας :

- Πολιτικές κυκλικής οικονομίας, προαγωγής της επανάχρησης, της μείωσης της παραγωγής απόβλητων και της ανακύκλωσης.

- Πολιτικές οικολογικής ποιότητας του αγροτικού χώρου, προαγωγής της αγρο-οικολογίας, της δασικής οικονομίας και της ευζωίας των παραγωγικών ζώων, της προστασίας του εδάφους και της ελαχιστοποίησης της χρήσης χημικών, της εκπομπής αερίων, της προστασίας του φυσικού κεφαλαίου, της βιοποικιλότητας και της δασικής κληρονομιάς.

«Capsula Mundi» και μετατροπή της διαδικασίας ταφής σε διαδικασία δημιουργία δάσους

Στο τέλος της χρήσης των παραδοσιακών φέρετρων και στην αντικατάσταση τους με βιοδιασπώμενες κάψουλες, που θα μετατρέπουν την διαδικασία της ταφής, σε διαδικασία δημιουργία δάσους, στοχεύει η πρόταση των Ιταλών σχεδιαστών, Άννα Τσιτέλι και Ραούλ Μπρέτζε, ήδη σε προχωρημένο στάδιο παραγωγής.

Για τις οπτικές που αναπτύσσονται στη σφαίρα της κουλτούρας της Φύσης ο θάνατος δεν είναι ταμπού αλλά ένα «αναπόφευκτο πέρασμα» και αρχή της διαδικασίας επανόδου σε αυτή. Αυτό στάθηκε και ο κύριος λόγος της πρωτοποριακής προσέγγισης των Ιταλών σχεδιαστών και της δημιουργίας του βιοδιασπώμενου φέρετρου - «αυγού», ως συμβόλου και απτής πραγματικότητας της επανόδου στον κύκλο του διαρκούς μετασχηματισμού της Φύσης. «Διαλέξαμε σύμβολα σε θέση να δώσουν την ιδέα της συνέχειας», διευκρινίζουν οι σχεδιαστές. «Διαλέξαμε το αυγό ως σύμβολο της γέννησης και της ζωής, που σηματοδοτεί την αρχή και όχι το τέλος. Διαλέξαμε έπειτα το δένδρο ως σύμβολο της επανένωσης μεταξύ γης και ουρανού».

Κάθε «αυγό» θάβεται σαν σπόρος από τον οποίο θα γεννηθεί ένα δένδρο. Ο τύπος του δένδρου επιλέγεται εν ζωή και αφήνεται εν είδη κληρονομιάς στους συγγενείς οι οποίοι θα συνεχίσουν να το φροντίζουν καθώς θα μεγαλώνει. Έτσι, το όποιο πράσινο κοιμητήριο θα γίνει σιγά-σιγά ένα πραγματικό «ιερό δάσος» και η όλη διαδικασία θα μετατρέψει τα συμβατικά «γκρίζα» κοιμητήρια σε πράσινα δάση. Η επινόηση της βιοδιασπώμενης κάψουλα - πράσινου φέρετρου - βασίστηκε στην ελαχιστοποίηση του περιβαλλοντικού της αποτυπώματος. Για την κατασκευή ενός συμβατικού φέρετρου απαιτείται ένα ολόκληρο δένδρο που μπορεί να χρειασθεί ακόμη και 40 χρόνια για να αναπτυχθεί. Η «Capsula Mundi», αντίθετα, κατασκευάζεται από πολυμερές αμύλου που εξάγεται από την πατάτα και το καλαμπόκι.

Ποια/ος είναι «Σύμμαχος»

√  «Σύμμαχος» είναι όποια/ος εκλαμβάνει την προστασία του οικοσυστήματος σαν λόγο προσωπικής ταυτότητας, προσωπικού προγράμματος ζωής και λόγο νοητικής διεργασίας, όποια/ος εμπνέει την πολιτική της/του πρακτική από τις αρχές της πολιτικής οικολογίας και της οικολογίας της πολιτικής, της διαφάνειας και της νομιμότητας.
«Σύμμαχος» είναι όποια/ος δεσμεύεται στα πλαίσια του δημοκρατικού φεντεραλισμού και της αρχής της επικουρικότητας.Oikologiki_Symmaxia

√  «Σύμμαχος» είναι όποια/ος διαβλέπει στην οικονομική μεγέθυνση, επικεντρωμένη στην πιο εντατική και εκτεταμένη εκμετάλλευση της φύσης και της ανθρώπινης εργασίας, τα αίτια της βαριάς υποβάθμισης του πλανήτη μας, των αλλοτριωμένων και ρυπαρών συνθηκών ζωής στις εκβιομηχανισμένες χώρες και της ανηλεούς, καταθλιπτικής, υπανάπτυξης των τριών τετάρτων της ανθρωπότητας.

√   «Σύμμαχος» είναι όποια/ος θεωρεί ακράδαντα ότι τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα και η αναπαραγωγή των τοπικών συγκρούσεων και των περιφερειακών συρράξεων, διατηρούν τις ρίζες τους στο διαρκώς αυξανόμενο χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένου βορρά και υποβαθμισμένου νότου, μεταξύ πλούσιων και φτωχών περιοχών, μεταξύ κόσμων της αφθονίας και κόσμων της δυστυχίας.

√  «Σύμμαχος» είναι όποια/ος αρνείται κατηγορηματικά κάθε μορφή διάκρισης και ρατσισμού. Η πολυπλοκότητα, η πολυφωνία, ο πλουραλισμός και η διαφορετικότητα-όχι λιγότερο από την αμοιβαιότητα, την ενότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ ειδών και ανθρώπων - είναι ο πλούτος και η κινητήριος μηχανή της φυσικής και κοινωνικής εξέλιξης, δηλαδή της ίδιας της ζωής.

Οικολογική μετάβαση και πολιτική οικολογία *

του Γιώργου Δημητρίου
Dr. Αρχιτέκτονα
Περιφερειακού Συμβούλου
Επικεφαλής «Οικολογική Συμμαχία
για την Περιφέρεια Αττικής»

Η οικολογική μετάβαση της κοινωνίας, με την έννοια της απαραίτητης αλλαγής τρόπου ζωής, κατανάλωσης και ποιότητας παραγωγής - τι, πως, που, πόσο, για ποιους - τρόπων συμβίωσης και ποιότητας κατανομής πόρων, δημοκρατίας, ολικής δικαιοσύνης και ολικής προστασίας των οικοσυστημικών ισορροπιών, έρχεται σαν αίτημα από πολύ μακριά. Ίσως και από την περίοδο που προηγήθηκε της βιομηχανικής επανάστασης, του νεωτερικού κράτους και των πολιτικών οπτικών του ‘900.

Η πρώτη του συνοπτική έκφραση, προσανατολισμένη στη συγκρότηση ενός πολιτικού σχεδίου αλλαγής του ισχύοντος παραδείγματος, κατατέθηκε για πρώτη φορά στην Ιταλία μέσω της σκέψης και της δράσης του Αλέξ Λάνγκερ. Ο πρόωρος χαμός του Λάνγκερ δεν επέτρεψε την περαιτέρω ανάπτυξη της βαθιάς του ενόρασης και άφησε χώρο στην εξαΰλωση των ιδεών, στην ιδεολογική υποταγή και στην επακόλουθη ένταξη στο ισχύον πολιτικό σύστημα της οικολογικής οπτικής του πράσινου κινήματος.

 

Τα περιβαλλοντικά κινήματα αποτέλεσαν, για αρκετά χρόνια, το βασικό εργαλείο εθελοντικής προσπάθειας στο πεδίο του οικολογικού ζητήματος για να περάσουν στο παρασκήνιο τα τελευταία χρόνια με την έκρηξη της οικονομικής κρίσης. Οι Πράσινοι αποτέλεσαν ευθύς εξαρχής το όχημα της θεσμική τους εκπροσώπησης, δίχως την όποια θεσμική «εξουσιοδότηση», αλλά έχασαν γρήγορα το εύρος και την διεισδυτικότητα της εναλλακτικής τους οπτικής στο πλαίσιο μιας προοδευτικής απορρόφησης από τις οπισθοδρομικές λογικές της κομματοκρατίας. Η πολιτική τους αποτυχία στάθηκε η βασική αιτία του σταδιακού αλλά αναπόφευκτου θρυμματισμού του οικολογικού στερεώματος, δίχως πια θεσμικά σημεία αναφοράς, την ίδια στιγμή που οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες και η οικολογική συνείδηση αυξάνονταν και διαχέονταν σε όλο τον κόσμο.

Η κρίση των πράσινων κομμάτων και του «παλαιού» περιβαλλοντισμού αποτελούν, σε κάθε περίπτωση, τον δείκτη των σοβαρών δυσλειτουργιών της ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Δυσλειτουργιών που επιβάλλουν την άρθρωση μιας άλλης ευρωπαϊκής οπτικής, ενός ριζοσπαστικού πολιτισμικού μοντέλου μιας άλλης οικονομίας, με δραστική μείωση του ρόλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την συγκρότηση ενός πολιτικού και εκλογικού υποκείμενου στην λογική ενός ενιαίου ευρωπαϊκού σχεδίου οικολογικής μετάβασης.

Οι προϋποθέσεις της οικολογικής μετάβασης

√ Η οικολογική μετάβαση είναι κύρια πολιτισμική επανάσταση και αλλαγή πολιτισμικού παραδείγματος που απαιτεί τόσο πρωταγωνιστές όσο και τόπους διεργασιών. Θέτει σαν πρώτη προϋπόθεση την ενσυνείδητη αποδοχή της, την δημιουργία ενός πλαίσιου προβληματισμού γύρω από το νόημα της ύπαρξης με επανανοηματοδότηση αξιών και δεξιοτήτων, από τις διαστάσεις και την ποιότητα της κοινωνικής συμβίωσης και τις εξελίξεις της συνείδησης, έως την κατάσταση του πλανήτη και την ποιότητα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.΄

 

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ για την διευθέτηση του ρέματος Χελιδονούς

Εισήγηση «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ» σχετικά με το 13^ο Θέμα της Συνεδρίασης του Περιφερειακού συμβουλίου Αττικής, της 10ης Μαρτίου 2021, σχετικά με την «Γνωμοδότηση επί της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) στα πλαίσια της διαδικασίας έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για την υλοποίηση του έργου: “Μελέτη οριοθέτησης και έργων διευθέτησης ρέματος Χελιδονούς»

Αποτελεί πιά θέσφατο ανά την Ευρώπη ότι η πεποίθηση της διαρκούς σύγκρουσης μεταξύ της προστασίας της φυσικότητας των «οδών του νερού» και του προβλήματος της υδραυλικής ασφάλειας δεν αποτελεί παρά ένα παρωχημένο ψευδοδίλλημα. Αυτή η διάχυτη πεποίθηση ενέπνευσε για δεκαετίες τις πολιτικές μείωσης των πλημμυρικών κινδύνων δίνοντας το «ευγενές» άλλοθι σε παρεμβάσεις καταστροφικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με την οχετοποίηση των οδών του νερού και την επακόλουθη ολική εξαφάνιση της φύσης – της πανίδας, της χλωρίδας, της βιοποικιλότητας, του μικροκλίματος και της ανθεκτικότητας στην κλιματική αλλαγή - από την περιοχή των επεμβάσεων.

Από υδραυλικής σκοπιάς η πεποίθηση στηριζόταν στη διαπίστωση της αποτελεσματικής μείωσης του πλημμυρικού κινδύνου στο συγκεκριμένο σημείο της επέμβασης παραβλέποντας ότι ο πλημμυρικός κίνδυνος μεταφερόταν στην πραγματικότητα κατάντη. Έτσι, μετά από κάθε επέμβαση παρουσιάζονταν ως αναγκαίες και άλλες, ανάλογες, επεμβάσεις στις περιοχές κατάντη, τροφοδοτώντας ένα φαύλο κύκλο κολοσσιαίας κατανάλωσης πόρων, τραγικής καταστροφής του κλίματος και της φύσης και προοδευτικής αύξησης του πλημμυρικού κινδύνου σε ολοένα μεγαλύτερη έκταση που κατέληγε, εν τέλει, στο επίπεδο της υδρολογικής λεκάνης.

Το ψευτοδίλημμα μεταξύ της επιλογής της αναπόφευκτης οικολογικής καταστροφής που προκαλούν τα υδραυλικά έργα και της προτεραιότητας στην υπεράσπιση του υπέρτατου αγαθού της ανθρώπινης ζωής έχει εκλείψει οριστικά. Το μότο πλέον στην σύγχρονη Ευρώπη είναι «περισσότερη φύση για περισσότερη ασφάλεια». Κοινοτικές οδηγίες περί Υδάτων, Οδηγίες περί Βιοποικιλότητας, ή Οδηγίες περί Κλιματικής αλλαγής, έχει παγιώσει πλέον στο δόγμα ότι «η καλύτερη άμυνα από τις «οδούς του νερού» επιτυγχάνεται μέσω της υπεράσπισης των «οδών του νερού». Με λίγα λόγια, τη μοναδική μέθοδο επέμβασης σε θέση να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τόσο την υδρολογική ασφάλεια όσο και την οικολογία των «οδών του νερού» αποτελεί η υδρολογική ρύθμιση σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης σε συνδυασμό με την υιοθέτηση των τεχνικών της φυσικής μηχανικής που αποσκοπούν στη βελτιστοποίηση της φυσικότητας των «οδών του νερού» ή στην επαναφυσικοποίηση της κατεστραμμένης δομής τους. Σημειώνουμε σε αυτό το σημείο, ενδεικτικά, ότι η «φυσική μηχανική» – ή «οικομηχανική» - αποτελεί το σύνολο των σύγχρονων οικολογικών τεχνικών που χρησιμοποιούν φυσική βλάστηση – ζωντανά φυτά - για την αντιμετώπιση των φαινόμενων της διάβρωσης και, επακολούθως, της σταθεροποίησης, της ενίσχυσης και της επαναφυσικοποίησης εδαφών, συχνά σε συνδυασμό με άλλα υλικά – ξύλο, άχυρο, πέτρες, συρματόπλεγμα, βιο-υφάσματα ή και γεωυφάσματα, κ.λ.π. Κάθε τύπος παρέμβασης, δίχως την χρήση φυσικής βλάστησης – πχ με κορμούς ή άλλα μέρη φυτικής βλάστησης – δεν μπορεί να θεωρηθεί ως έργο «φυσικής μηχανικής».

Από αυτή την άποψη, το «έργο» και η προτεινόμενη Μελέτη αποτελούν ξεκάθαρο προϊόν της παραπάνω παρωχημένης προσέγγισης στην αντιμετώπιση του πλημμυρικού κινδύνου και της υδρολογικής ασφάλειας, πέρα και έξω από κάθε οπτική περιβαλλοντικού χαρακτήρα. Η φύση αποτελεί εμπόδιο στην υδρολογική ασφάλεια και πρέπει, με κάθε τρόπο να εξαφανιστεί.

Η «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ», σε συνεργασία με το Σωματείο «ΡΟΗ – Πολίτες υπέρ των Ρεμάτων» και την ομάδα της «ΓΕΩΜΥΘΙΚΗΣ», πραγματοποιήσαμε αυτοψία στην περιοχή αναφοράς της προτεινόμενης Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, βιντεοσκοπήσαμε (βλ.βίντεο https://youtu.be/SlKPVpSv-FA ) και, κατόπιν τούτου, προσπαθήσαμε να αναλύσουμε την «Μελέτη».

Α. Η αυτοψία ανέδειξε ότι παρά την εμφανή διαχρονική βαριά κακοποίηση του ρέματος – διάχυτα απορρίμματα, διάσπαρτα «έργα» σκυροδέματος παρωχημένης ποιότητας, σημειακή διάβρωση των πρανών εξ’αιτίας πρόχειρων, καταστροφικών, παρεμβάσεων – η φυσική κατάσταση του ρέματος είναι εξαιρετική - με πλούσια βλάστηση, μεταξύ των οποίων και πλατάνια και πλούσια ορνιθοπανίδα - που θα μπορούσε να αποτελέσει μια θαυμάσια ευκαιρία επαναφυσικοποίησης με εύλογα οφέλη για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Ιταλία : Στην τελευταία κατoικία μαζί με το αγαπημένο οικόσιτο *

Η δυνατότητα ενταφιασμού των οικόσιτων στον ίδιο χώρο με τον ιδιοκτήτη θεσμοθετείται, με την πάροδο του χρόνου, σε ολοένα περισσότερες Περιφέρειες και Δήμους της Ιταλίας.

Μετά το Περιφερειακό Συμβούλιο της Λομβαρδίας που προχώρησε στη θεσμοθέτηση της δυνατότητας αυτού του τύπου εδώ και 3 χρόνια, τη σειρά πήραν οι Δήμοι της Περιφέρειας της Απούλιας, στον ιταλικό νότο. Πρώτος προχώρησε στη μεταρρύθμιση ο Δήμος του Μινερβίνο ο οποίος, μόλις προχθές, θεσμοθέτησε τη δυνατότητα ταφής του αγαπημένου συντρόφου της ζωής - σκύλου, γάτας, άλογου, ή άλλου οικόσιτου - στο πλάι του ιδιοκτήτη. Η θεσμοθέτηση πραγματοποιήθηκε σε συνέχεια πολυάριθμων, πιεστικών, αιτημάτων από μέρους ανθρώπων που δεν επιθυμούν να αποχωριστούν τον φίλο τους ακόμη και μετά το θάνατο. Για την πραγματοποίηση της απόφασης η Δημοτική Αρχή ενέκρινε το σχέδιο επέκτασης του τοπικού νεκροταφείου έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει τη ταφή των αγαπημένων κατοικιδίων.

Οι πρωτοβουλίες στο πεδίο της ευζωίας και των δικαιωμάτων των ζώων πολλαπλασιάζονται με ταχείς ρυθμούς στην γειτονική χώρα. Μεταξύ τους :

- Τον Δεκέμβριο 2018 η Περιφέρεια του Λάτσιο θεσμοθέτησε τη δυνατότητα επίσκεψης των αγαπημένων ζώων συντροφιάς στους ιδιοκτήτες τους σε κατάσταση νοσηλείας.

- Τον Απρίλιο 2018 η Περιφέρεια του Βένετο θεσμοθέτησε τη δυνατότητα ταφής των οικόσιτων στον κήπο της κατοικίας του ιδιοκτήτη, σε ιδιόκτητο χώρο ή στα ειδικά διαμορφωμένα νεκροταφεία. Μοναδική προϋπόθεση η έκδοση πιστοποιητικού θανάτου από κτηνίατρο και η καύση ή και η διαμόρφωση του χώρου ταφής σε κατάλληλα προστατευμένο χώρο.

- Τον Ιανουάριο 2019 η Περιφέρεια της Ούμβριας εισήλθε στο μητρώο των Περιφερειών «pet friendly» θεσμοθετώντας τις δωρεάν κτηνιατρικές υπηρεσίες σε άτομα χαμηλού εισοδήματος, ή ΑμεΑ, που υιοθετούν ένα αδέσποτο.

* Από : www.lifegate.it

#Oikologiki_Symmaxia

«Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής».

- Για τον ριζικό αναπροσανατολισμό των πολιτικών της Περιφέρειας.

- Για την διοικητική και πολιτική της αυτονομία.

- Για την «Οικολογική Μετάβαση» σε μία κοινωνία βιώσιμης ευημερίας.

- Για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον.

contact@oikologiki-symmaxia.gr

https://oikosymmaxia.blogspot.com

8 Μαρτίου : Από την πλευρά της Γυναίκας και του Περιβάλλοντος

8 Μαρτίου σήμερα και «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας», αφιερωμένη στον αναστοχασμό των αγώνων για την διεκδίκηση πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων από μέρους της. «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» αλλά και Ημέρα ανασκόπησης της σπουδαιότητας της συνάντησης μεταξύ Οικολογίας και Φεμινισμού, μεταξύ της φεμινιστικής οπτικής και της οικολογίας του περιβάλλοντος, της σπουδαιότητας των αγώνων - κοινού παρανομαστή - ενάντια στην καταπίεση της Γυναίκας και στην στυγνή εκμετάλλευση των πόρων της Γης, ενάντια στη βία στη Γυναίκα και στη βία στη Φύση, στη βία στη διαφορετικότητα και στη βία στο φυσικό κεφάλαιο, στα ζώα, στο κλίμα ή και στους πόρους του Πλανήτη.

«Δεν μπορεί να υπάρξει Φεμινισμός και αγώνας ενάντια στην καταπίεση της Γυναίκας δίχως αγώνα για το οικολογικό ζήτημα και την ληστρική εκμετάλλευση των πόρων της Γης» έγραφε προ καιρού η οικο-φεμινίστρα Φρανσουάζ Βερζ στο περίφημο «Ένας Φεμινισμός Αποαποικιοποίησης». Σήμερα, ως εκ τούτου, είναι η Ημέρα κατά της αναγωγικής σκέψης που επιβάλλει, κυρίαρχη, την πατριαρχία και την επικυριαρχία, τη μονοκαλλιέργεια και την παράβλεψη της πολυπλοκότητας, την υποτίμηση της κουλτούρας της διαφορετικότητας, της αυτονομίας, της αλληλεξάρτησης και της φροντίδας, τη βίαιη διακοπή των κύκλων της φύσης και της διασύνδεσης της ανθρώπινης ύπαρξης με τη Γη, με τα όρια της και με τα σώματα που την κατοικούν, που επιβάλλει με λίγα λόγια και την κουλτούρα της υποτίμησης της Γυναίκας.

Επέτειος «Άγριας Δίωξης» !

3 Μαρτίου σήμερα και Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής. 3 Μαρτίου και οι χαρωπές «τιμές» στο φυσικό κεφάλαιο θα πάρουν και θα δώσουν. Μάταια και υποκριτικά, αφού :

- τα τελευταία 25 χρόνια καταστρέψαμε το 1/10 της Άγριας Ζωής του Πλανήτη,

- τα φυσικά οικοσυστήματα έχουν χάσει το μισό της έκτασης τους,

- η βιομάζα των άγριων θηλαστικών έχει μειωθεί κατά 82%,

- δύο στα πέντε αμφίβια, το 1/3 των θαλάσσιων ειδών και το 1/10 των εντόμων κινδυνεύουν να εξαφανιστούν,

- ενώ περίπου 500.000 είδη δεν έχουν πλέον ικανοποιητικό χώρο για την ανάπτυξη των βιοτόπων τους.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, το καταστρεπτικό αποτύπωμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, σε γη και θάλασσα, αναδείχθηκε και ως κύριο αίτιο των πανδημιών που πλήττουν την ανθρωπότητα τα τελευταία 50 χρόνια. Αλλοιώνοντας βίαια και μόνιμα τους οικότοπους μιας πλειάδας έμβιων και τις υπερ-ευαίσθητες βιολογικές ισορροπίες, ακόμη και στις πιο απόκρυφες γωνιές του πλανήτη, η ανθρώπινη δραστηριότητα έκανε πραγματικότητα την πρόσμιξη των πιο διαφορετικών ειδών και τον επακόλουθο πολλαπλασιασμό νέων ειδών βακτηριακών και ιϊκών μορφών. Και παρά τις διαχρονικές αποφάσεις, Συμφωνίες και διακηρύξεις μιας σωρείας Διεθνών Οργανισμών και Διασκέψεων, από την Συμφωνία για το Κλίμα έως τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την Βιοποικιλότητα και τους Στόχους για την Βιώσιμη Ανάπτυξη, η βίαια υποβάθμιση και καταστροφή βιότοπων και οικοσυστημάτων, φυσικού κεφαλαίου και Άγριας Ζωής, φαίνεται να συνεχίζεται ακάθεκτη, παντού και οπουδήποτε, σε όλο τον πλανήτη.